Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Η Ιθάκη μας είναι τόσο κοντά ...

Από την πρώτη φορά που διάβασα το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιθάκη» το αγάπησα.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Στο γυμνάσιο η καθηγήτρια των Νέων Ελληνικών όταν μας το έφερε και μας το διάβασε μας ρώτησε τι μας άφησε. Εγώ της είχα απαντήσει πως καθώς το διαβάζαμε μου άφησε μια ελευθερία για ότι και να ήθελα να κάνω. Μια ελευθερία πως ότι και να θέλω μπορώ να το καταφέρω φτάνει να το θέλω πάρα πολύ.

Τώρα ξαναδιαβαζοντάς το αισθάνομαι δέος γι’ αυτό το μεγάλο ποιητή μας που έχει γράψει τόσα πολλά αριστουργήματα. Αναμεσά τους την «Ιθάκη» που για μένα είναι το καλυτερό του ποίημα. Ένα ποίημα που μας λέει να έχουμε υπομονή και ότι στόχος πρέπει να επιτευχθεί θα επιτευχθεί.

Με την υπομονή κανένας δεν έχει χάσει. Σιγά σιγά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα και να είμαστε και ε

10 σχόλια:

  1. Δε με συγκινουν τα ηθικοπλαστικά του Καβάφη, αντιθέτως με τα άλλα, τα ερωτικα του.
    ή τα σκοτεινά, σαν τα κεράκια.

    καλο βράδυ :)
    xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμένα δεν με συγκινεί τόσο όσο αυτό :

    Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
    σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
    χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

    Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
    μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
    τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
    κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

    Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
    και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
    Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

    Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
    τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
    τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

    Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

    Φιλάκια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το συγκεκριμένο του Καβάφη μου ξυπνά όχι και τόσο ευχάριστες αναμνήσεις…το αδικώ γιατί το έβαλα στην άκρη του μυαλού μου …και το μίσησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πράγματι, δυνατό ποίημα
    με βαθιά νοήματα...
    "Η Ιθάκη μας είναι τόσο κοντά ..."
    Κάποιες φορές όμως φαντάζει
    τόσο μακρινή...
    Πάντα όμως η διαδρομή αξίζει!!!

    Καληνύχτα**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ ΥΠΕΡΟΧΟ ποίημα, απο τα πιο αγαπημένα μοΥ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαριλένα
    Όλα τα ποιήματα του Καβάφη εμένα μου αρέσουν.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Black diamond
    Και αυτό τοποιήμα είναι πολύ ωραίο.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τρελοφαντασμένη
    Είναι πολύ ωραίο.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαργαρίτα
    Η διαδρομή είναι ότι αξίζει και όχι όταν φτάσουμε.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή