Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Μια ζωγραφιά ...


Κλειδώνω στο τσιγάρο μου το φως

και τις ελπίδες μου που γίνανε καπνός,

μέσα σε ποια ντροπή το δάκρυ σου θα κρύψεις
που αν ξανά με δεις θα κλαις από τις τύψεις.

θα 'σαι πια μια μακρινή εικόνα
μια ζωγραφιά δίχως χρώμα,
φύγε δίχως δάκρυα κι αντίο
συνήθισα της μοναξιάς το πλοίο.

Η απώλεια στα μάτια μου το δείχνει
πως σβήσαν της αγάπης σου τα ίχνη
Τώρα η σιωπή σου έγινε συνήθεια,
η μορφή σου μόνο στα παραμύθια...

2 σχόλια: