Δεν ήθελα να το πιστέψω
σε μια στιγμή έφυγες μακριά μου
δε θα σε έβλεπα ξανά
μόνη μου τώρα πια θα ήμουνα.
Ρωτούσα συνέχεια πότε θα γυρίσεις
και όλοι μου έλεγαν πως έφυγες μακριά
σε ένα κόσμο ομορφότερο
που θα νιώθεις άρχοντας.
Τα ηνία της ζωής μου έπρεπε να πάρω
να μάθω να ζω χωρίς εσένα
να πάψω να ψάχνω τα ίχνοι σου
που σκάλισμένα ακόμα στη καρδιά μου υπάρχουν.
Τον ήλιο που θα δύει μέσα στην θάλασσα
θα βλέπω πια μόνη μου
θα το κοιτώ και θα αναρωτιέμαι γιατί έφυγες
και μαζί σου δε με πήρες.
Υπέροχοι στίχοι που αγγίζουν τις ευαίσθητες καρδιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Σ' ευχαριστώ Ελένη
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και σε σένα
Φιλάκια ...
Kαλησπερα Μαρια Ελενα!!πολυ ομορφο και αυτο το μπλογκ σου!!δικα σου ειναι τα ποιηματα;φιλακια
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Αλεξάνδρα
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ναι δικά μου είναι τα ποιήματα που βγαίνουν μέσα απ΄την καρδιά μου.
Φιλάκια ...
Δειλινό και τέτοιο ποίημα... βάζεις τον πόνο μέσα στην ψυχή του αναγνώστη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σημαίνει ποίηση όμως, να καταφέρνεις τον άλλο να μπαίνει στην ψυχολογία που ήθελες εσύ να δώσεις μέσω του ποιήματος.
Καλό σου βράδυ.
Σ' ευχαριστώ Φλώρα
ΔιαγραφήΠροσπάθώ να βγάλω τον πόνο μου.
Φιλάκια ...
Να πω συλλυπητήρια; Απο ότι κατάλαβα ο χαμός είναι κυριολεκτικός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα πέθανε ένας θείος μου απο καρδιά, χόρευε μασκαρεμένος σε ένα πάρτυ μασκέ κι η καρδιά του σταμάτησε, έτσι απλά..
Κουράγιο, ζωή σε σας
Σ' ευχαριστώ Γεωργία
ΔιαγραφήΣυληπητήρια σου εύχομαι.
Φιλάκια ...
!!!!!!!!!!!!...........ποσο ποναει ο χαμος καποιου......
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει πάρα πολύ Σοφια
ΔιαγραφήΦιλάκια ...
Τέλειο το ποίημα σου! Φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Έλλη
ΔιαγραφήΦιλάκια ...