Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Μια όμορφη εκδρομούλα ...

Μια που ο καιρός σιγά σιγά φτιάχνει αποφασίσαμε οικογενειακώς να κάνουμε ένα ταξιδάκι κοντά.
Διαλέξαμε τη λίμνη Μπελέτσι.


 Η λίμνη Μπελέτσι είναι ένας από τους κρυμμένους παραδείσους δίπλα στην Αθήνα. Βρίσκεται στους πρόποδες της Πάρνηθας από τη μεριά των Αφιδνών και της Ιπποκρατείου Πολιτείας. Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1970 και απέχει περίπου 35 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Είναι ένας ιδανικός ανοιξιάτικος ημερήσιος προορισμός για μια οικογένεια.


Ο μόνος τρόπος να την προσεγγίσετε είναι με αυτοκίνητο. Ο προαστιακός για τη Χαλκίδα σταματάει στις Αφίδνες, αλλά από εκεί δεν υπάρχει κάποιο μεταφορικό μέσο, με εξαίρεση τα ταξί των Αφιδνών. Αυτά βέβαια δεν κάνουν πιάτσα στο σταθμό οπότε είναι δύσκολο να τα πετύχετε εκτός αν έχετε κανονίσει κάποιο ραντεβού.
Οδικώς, λοιπόν, υπάρχουν δύο εναλλακτικοί δρόμοι. Ο πρώτος, ελαφρώς πιο σύντομος, είναι μέσω της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας. Μετά τα διόδια Αφιδνών, βγαίνετε στην πρώτη έξοδο και ακολουθείτε τις ταμπέλες για Ιπποκράτειο Πολιτεία. Στη συνέχεια ακολουθείτε το δρόμο για το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας, μόνο που στον ομώνυμο δρόμο στρίβετε αριστερά και αμέσως δεξιά στην οδό Κίρκης. Η δεύτερη διαδρομή ξεκινάει από την έξοδο της Βαρυμπόμπης στην Εθνική Οδό. Ακολουθείτε την οδό Τατοΐου προς τον Άγιο Μερκούριο μέχρι που βρίσκετε την οδό Αγίας Τριάδας. Οδηγείτε σε αυτή για λίγο και στρίβετε στην οδό Κίρκης αριστερά αυτή τη φορά.
Η διαφορά στην απόσταση μεταξύ των δύο διαδρομών είναι μόνο ένα χιλιόμετρο. Στη δεύτερη διαδρομή ο δρόμος είναι λίγο χειρότερος αλλά δεν έχει διόδια και είναι μέσα από το βουνό της Πάρνηθας. Μπορείτε να πάτε από αυτόν για να απολαύσετε τη διαδρομή και να γυρίσετε πιο ξεκούραστα από την Εθνική οδό.

Τα παιδιά χαρήκανε πολύ όλη την διαδρομή αλλά και τη λίμνη.
Από τις φωτος που ακολουθούν καταλαβαίνετε γιατι.





















Αν δεν έχετε πάει είναι μια πολύ όμορφη εκδρομούλα.
Φιλάκια ...

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη


Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, μην την θάψεις κάτω από κρύα ματιά θαλασσιά και χείλια που απαρνιούνται, μ' έκπληξη περιφρονητική, ο,τι έζησε στα στήθια σου, όταν δεν είχαν μεταμφιεστεί.
Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, θαψ΄ την εκεί που ανθίζουν αγριολούλουδα και τ΄αεράκι δεν αφήνει  ψίθυρους της συμφοράς. Κι΄ οι άγνωστες πατημασιές δεν θα μαντεύουν  πόση αγωνία κάτω εκεί λαγοκοιμάται.

 Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη,
να πλανηθείς ακόμη μια φορά στης μέλισσας τα μέρη. Εκεί που ο φυλλιμένος ουρανός είναι για την ματιά σου απαραβίαστος. Και που πρωτόνιωσες την άγρια γέννησή της σαν δέντρο που το ξύπνησαν οι άνεμοι.
Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, κρύψ΄ την. Χαμογέλασε και βάλε ένα τραντάφυλλο  πάνω απ΄τις  τσουκνίδες.
Καθώς ακόμα κελαηδούν κορυδαλλοί ψηλά, και τίποτα δεν φαίνεται νάχει ερημώσει θάψ΄ την, θάψ΄ την, θάψ΄ την,  εκεί που κάποτε γεννήθηκε.



                                                                                     Meredith