Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Για ένα μωρό ...

Πριν μερικές ώρες διάβασα ένα κείμενο στο internet και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
 Aσχολείται με το σημαντικό θέμα της έκτρωσης και θα ήθελα την γνώμη σας.

Γεια σου μαμά, Είμαι το μωρό σου.Δεν με ξέρεις ακόμα, είμαι μόνο μερικών εβδομάδων. Θα με γνωρίσεις σύντομα, το υπόσχομαι. Έχω καστανά μαλλιά και καστανά μάτια…Έ, λοιπόν, δεν είμαι έτσι ακόμα, αλλά θα γίνω όταν γεννηθώ. Θα είμαι ο μοναχογιός σου.

Δεν θα έχω μπαμπά, αλλά δεν πειράζει, θα έχουμε ο ένας τον άλλον. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός.Σήμερα, έμαθες ότι είσαι έγκυος μαμά. Ήσουν τόσο χαρούμενη. Χαμογελούσες. Έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο μαμά.Όλη την μέρα μου μιλούσες και ένιωθα τόσο ασφάλεια μαμά.Σ’ αγαπάω μαμά.Όταν μεγαλώσω υπόσχομαι να σε κάνω τόσο περήφανη. Θα γίνω γιατρός. Σήμερα είπες στον μπαμπά για μένα…
 Δεν ήταν χαρούμενος μαμά. Είπε ότι δεν με θέλει. Γιατί δεν με θέλει μαμά; Τί του έκανα; Ένιωσα έναν δυνατό κρότο και μετά σε άκουσα να κλαις.Σε χτύπησε μαμά!

Γιατί το έκανε αυτό μαμά; Μετά σε αγκάλιασε και σου ζήτησε συγγνώμη κ εσύ τον συγχώρεσες. Όταν γεννηθώ, δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε χτυπήσει ξανά. Λες ότι σ’ αγαπάει μαμά. Αλλά εγώ δεν το νομίζω.Πάνε τρεις μέρες που σταμάτησες να μου μιλάς, ή να αγκαλιάζεις την κοιλίτσα σου.Γιατί μαμά; Δεν με αγαπάς πια; Εγώ σε αγαπάω μαμά.
 Σε ακούω να μιλάς με έναν γιατρό. Κάτι πρόκειται να γίνει μαμά.Φοβάμαι, μαμά. Αρχίζω και πονάω. Σταμάτησε τους, βοήθησε με μαμααα…Τώρα είμαι στον παράδεισο μαζί με τα αγγελάκια μαμά. Μην ανησυχείς, είμαι καλά. Γιατί το έκανες αυτό μαμά; Ήθελα τόσο πολύ να αντικρίσω το χαμόγελό σου, να δω τον ήλιο, να γίνω γιατρός.

 ΝΑ ΖΗΣΩ.Δεν πειράζει μαμά αν σταμάτησες να με αγαπάς. Μπορώ να σε δω από εδώ που είμαι οπότε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Συγγνώμη αν έκανα κάτι κακό μαμά. Θέλω να με αγαπάς και πάλι! Εγώ σε αγαπάω μαμά…Υ.Γ.Κάθε έκτρωση είναι μια καρδιά που σταματάει. Δυο ματάκια που δεν θα δουν ποτέ. Δύο χέρια που δεν θα αγγίξουν. Δύο πόδια που δεν θα τρέξουν. Ένα στόμα που δεν θα μιλήσει.
 
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

10 σχόλια:

  1. Καλησπέρα, Μαρία Έλενα!
    Το έχω διαβάσει κάπου ξανά το κείμενο και είναι συγκλονιστικό. Δεν είμαι υπέρ των εκτρώσεων (χωρίς να το βλέπω όμως από τη θεολογική σκοπιά) αλλά δεν μπορώ να είμαι και απόλυτη. Ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποιούνται κατά πολύ - τι να πεις σε μια υποψήφια δεκατετράχρονη μητέρα που έχει βιαστεί και κυοφορεί το παιδί του βιαστή της, για παράδειγμα;
    Δεν ξέρω, δύσκολα θέματα αυτά, δύσκολες αποφάσεις...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ Έλλη μου είμαι απόλυτη
      Κανένα παιδί δε του αξίζει να μην γεννηθεί.
      Φιλάκια ...

      Διαγραφή
  2. Όλα τα έμβρυα πρέπει να έχουν το δικαίωμα στη ζωή.
    Γι αυτό η πρόληψη είναι αναγκαία από κάθε σοβαρό και υπεύθυνο άνθρωπο.
    Ο οικογενειακός προγραμματισμός είναι αναγκαίος και απαραίτητος σε κάθε ζευγάρι, εντός ή εκτός γάμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια πολλά και για τη γιορτή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημερα Μαρια Ελενα και χρονι πολλα!!!το ειχα διαβασει αυτο το κειμενο παλιοτερα,συγκλονιστικο...ειμαι κατα της εκτρωσης φυσικα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Αλεξάνδρα
      Σ' ευχαριστώ πολύ
      Τα παιδιά έχουν δικαιωμα στη ζωή
      Φιλάκια ...

      Διαγραφή
  5. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ το κειμενο σου!το διαβαζω πρωτη φορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή