Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Άλλαξε ο καιρός ...

Γεια σας ...
Κρύωσε ο καιρός αλλά οι βόλτες στην θάλασσα δεν κόβονται.


Συνεχίζοντας ...

Το ιστολογιό μου "Γλυκιά Ζωή" στις 25 του μήνα έκλεισε 6 χρόνια.
Γι' αυτό το λόγο θέλησα να κάνω ένα giveaway για όλους 
όσους μου αφήνετε σχόλια.

Από σήμερα μέχρι τις 31 του μήνα μπορείτε ν' αφήσετε σχόλια 
και την 1η Φεβρουαρίου θα κάνω κλήρωση και ένας από εσάς θα κερδίσει 
ένα δώρο από μένα.
 
Για να πάρετε μέρος στο giveaway πρέπει να κάνετε τα εξής βήματα:
1. Να γίνετε μέλος στο ιστολογιό μου εδώ 
2.Να κάνετε σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση.
3. Να γίνετε μέλος στη σελίδα μου στο facebook εδώ
4. Να κάνετε σχόλιο στην ανάρτηση που λέει για το giveaway.
5. Nα κάνετε κοινοποίηση την σελίδα μου για να με γνωρίσουν και οι φίλοι σας.
Θα μετρήσουν ΜΟΝΟ όσες συμμετοχές έχουν κάνει όλα τα βήματα.

Το δώρο θα το δείτε σε επόμενη ανάρτηση.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχολιά σας.
Φιλάκια ...

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Αγαπη είναι ...

Γεια σας ...
Ο καιρός είναι τόσο όμορφος ακόμα που μοιάζει σα να είναι καλοκαίρι.
Πηγαίνω καθημερινά στην θάλασσα και προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου.
Δεν είναι εύκολο αλλά ξέρω πως θα τα καταφέρω.


Συνεχίζοντας ...

Αγαπώ να γράφω.
Μόνο που αυτή την φορά έφτιαξα μια φωτο με ένα ποιήμα μου.
Τίτλος του: Αγάπη είναι ...


Ελπίζω να σας αρέσει ...

Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας ...

Φιλάκια ...

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Ποιο το χρώμα μου ...

Γεια σας ...
Η θάλασσα τελευταία μου γαληνεύει την καρδιά.


Δεν ξέρω πραγματικά τι μου φταίει αλλά γράφω μετά μανίας.

Το τελευταίο μου ποιήμα λέγεται:
Το χρώμα της καρδιάς μου …

Ασπρόμαυρη είναι η ζωή μου
χωρίς λίγο χρώμα
όμορφα ν’ αισθανθώ
να ριγώ στο αγγιγμά της.

Χρώμα θέλω να βάλω
κόκκινο το χρώμα του πάθους
μήπως αισθανθώ έτοιμη
να το νιώσω στη ζωή μου.

Λευκό το χρώμα της αθωότητας
άσπιλη και αμόλυντη να βρεθώ
στο ποτάμι της καρδιάς μου
μήπως με αγγίξει και γίνω ευτυχισμένη.

Ροζ το χρώμα της αθωότητας
μικρό κορίτσι να γενώ
να μη μεγαλώσω άλλο πια
και προβλήματα έχω ν’ αντιμετωπίσω.

Μου αρέσει ν' ακούω και το ακόλουθο τραγούδι:



Στίχοι,Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι κόκκινο σαν ήλιος
θα καίει σαν φωτιά.
Κίτρινο σαν το φεγγάρι
θα `χει μοναξιά.

Να `χει τ' ουρανού το χρώμα
θα `ναι μακριά.
Να `ναι μαύρο σαν τη νύχτα
θα `ναι πονηρή.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;

Να `ναι άσπρο συννεφάκι
φεύγει και περνά.
Να `ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.
Να `ναι άσπρο γιασεμάκι
στον ανθό χαλά.

Να `ναι το ουράνιο τόξο
που δεν πιάνεται
Όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται.
Όλο φαίνεται πως φτάνω
κι όλο χάνεται.

Ποιο το χρώμα της αγάπης
ποιος θα μου το βρει;

 Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Τop 5 Favorites 4η Εβδομάδα ...

Γεια σας ...
Οι τόσο όμορφες μέρες συνεχίζονται όπως και οι βόλτες στην θάλασσα.


Συνεχίζοντας ... 
Το ιστολόγιο Συλλέγω Στιγμές έχει μια καινούρια στήλη
την Top 5 Favorites.

 Εγώ θέλησα να πάρω μέρος ...

Για την 4η εβδομάδα πρέπει να αναφέρω τις αγαπημένες  Ελληνίδες ηθοποιοί.
Ας ξεκινήσω λοιπόν:
Νο 5:  Ζωή Λάσκαρη 


Νο 4 : Ρένια Λουιζίδου


Νο 3: Ελένη Ράντου


Νο 2: Αλίκη Βουγιουκλάκη


Νο 1: Τζένη Καρέζη


Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Μοναδικό νησί με ιστορία ...

Γεια σας ...
Oι Αλκυονίδες μέρες είναι γεγονός γι' αυτό και οι βόλτες στην θάλασσα καλά κρατάνε.


Συνεχίζοντας ...

Έχω αρκετό καιρό να γράψω για τις καλοκαιρινές αποδράσεις μου.

Επόμενο ταξίδι μας είναι οι Σπέτσες...


 και το Μουσείο της Μπουμπουλίνας.




Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1771-1825), ηρωίδα, πλοιοκτήτρια και έμπορος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.




H Μπουμπουλίνα είχε καταγωγή από την Ύδρα. Γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου του 1771 όταν η μητέρα της Σκεύω επισκέφτηκε τον φυλακισμένο από τους Τούρκους και ετοιμοθάνατο άντρα της, Σταυριανό Πινότση. Μετά τον θάνατο του Πινότση στη φυλακή, μητέρα και κόρη επιστρέφουν στην Ύδρα. Αργότερα η μητέρα της Λασκαρίνας παντρεύεται για δεύτερη φορά με τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου ή Ορλώφ (το Ορλώφ παρατσούκλι της εποχής λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά) και έτσι η Λασκαρίνα εγκαταστάθηκε πλέον στις Σπέτσες.

Η Λασκαρίνα έκανε δυο γάμους, τον πρώτο στα 17 της χρόνια με τον Δημήτριο Γιάννουζα και τον δεύτερο στα 30 της με τον Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δυο όμως σύζυγοί της, Σπετσιώτες καπεταναίοι, σκοτώθηκαν σε ναυμαχίες με πειρατές.  Από τον Μπούμπουλη πήρε και το όνομα και έγινε γνωστή ως «Μπουμπουλίνα».

Το έτος 1811 βρίσκει την Μπουμπουλίνα δύο φορές χήρα, μητέρα επτά παιδιών και κληρονόμο μιας πολύ μεγάλης περιουσίας σε πλοία, μετρητά και ακίνητα. Πήρε λοιπόν τα ηνία της οικογένειας και κατάφερε να αυξήσει την περιουσία της και να μεγαλώσει τα παιδιά της. Αρχικά έγινε μέτοχος σε διάφορα πλοία και σιγά-σιγά ναυπήγησε και δικά της. Μεταξύ αυτών ο περίφημος και ονομαστός “Αγαμέμνων”, το πρώτο ελληνικό πολεμικό πλοίο του 1821 με μήκους 48 πήχεων και 18 κανόνια, του οποίου η ναυπήγηση κόστισε 75.000 τάλαρα.

Το 1816 η Οθωμανική Αυτοκρατορία θέλησε να κατασχέσει την περιουσία της με τη δικαιολογία ότι τα πλοία του δεύτερου άντρα της συμμετείχαν με τον ρωσικό στόλο στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τότε η Μπουμπουλίνα πήγε στην Κωνσταντινούπολη όπου συνάντησε τον Ρώσο, Φιλέλληνα πρεσβευτή Στρογκόνωφ, από τον οποίο ζήτησε να την προστατέψει, επικαλούμενη τις υπηρεσίες του συζύγου της στον ρωσικό στόλο. Τότε την έστειλε στην Κριμαία στη Μαύρη Θάλασσα. Πριν όμως πάει εκεί, κατάφερε να συναντήσει τη μητέρα του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄, την Βαλιντέ Σουλτάνα. Η Σουλτάνα εντυπωσιάστηκε από τον χαρακτήρα της Μπουμπουλίνας και έπεισε τον γιο της να υπογράψει φιρμάνι, με το οποίο δε θα άγγιζε την περιουσία της και δε θα την συλλάμβανε.

Έτσι λοιπόν, επέστρεψε στις Σπέτσες και άρχισε τις προετοιμασίες για την επανάσταση που επρόκειτο να ξεσπάσει. Η Μπουμπουλίνα είχε ήδη γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην Κωνσταντινούπολη και ήταν η μόνη γυναίκα που μυήθηκε σε αυτή.





Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821 κατά την άλωση της Τριπολιτσάς, η Μπουμπουλίνα βοήθησε να σωθεί το χαρέμι του Χουρσίτ Πασά με κίνδυνο της ζωής της, γιατί, όπως λέγεται, είχε υποσχεθεί στη Σουλτάνα, όταν την είχε συναντήσει στην Κωνσταντινούπολη για βοήθεια το 1816, ότι οποιαδήποτε Τουρκάλα της ζητούσε βοήθεια, αυτή θα της την έδινε.

Η Μπουμπουλίνα έπεσε νεκρή από Σπετσιώτικο βόλι στις 22 Μαΐου 1825 στο σπίτι του πρώτου άντρα της, Γιάννουζα. Αιτία ήταν μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια Κούτση λόγω της απαγωγής της κόρης του Χριστόδουλου Κούτση, Ευγενίας, από τον γιο της Μπουμπουλίνας Γεώργιο Γιάννουζα. Τα σκληρά και αμείλικτα λόγια της Καπετάνισσας ήταν αρκετά για να οπλίσουν τελικά το χέρι του αγνώστου λόγω σκότους δράστη, η ταυτότητα του οποίου είναι μέχρι και σήμερα άγνωστη. Το βόλι την πέτυχε στο μέτωπο και την άφησε αμέσως νεκρή. Έτσι η Μπουμπουλίνα, που αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση του έθνους της, σκοτώθηκε άδοξα. Οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου» μετά το θάνατο της, έναν τίτλο με παγκόσμια μοναδικότητα για γυναίκα.

Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες μετατράπηκε το 1991 από τον ιδιοκτήτη και απόγονο της ηρωίδας, Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη, σε μουσείο, το οποίο υποδέχεται πλήθος επισκεπτών.



Το Μουσείο στεγάζεται στο τριακοσίων ετών αρχοντικό της Εθνικής μας ηρωίδας Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας - της μοναδικής γυναίκας με τον τίτλο του ναυάρχου στη παγκόσμια ιστορία.

Το Μουσείο ευρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων πίσω από το κεντρικό λιμάνι της Ντάπιας. Ο επισκέπτης θα ακούσει κατά την ξενάγηση, διάρκειας 40 λεπτών, την ιστορία της θρυλικής Καπετάνισσας, από την γέννησή της μέσα στις τούρκικες φυλακές της Κωνσταντινούπολης, τη δράση της κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, την προσφορά της και τις θυσίες της για την πατρίδα, ως και το απρόσμενο και τραγικό τέλος της. Θα δείτε συλλογές από όπλα, παλαιά βιβλία, πορσελάνες, έγγραφα και επιστολές της Επανάστασης , πίνακες και ομοιώματα πλοίων, προσωπογραφίες και γκραβούρες της ηρωίδας, προσωπικά της αντικείμενα, χάρτες, κεντήματα, προτομές, βυζαντινές εικόνες, επίπλωση και  αντικείμενα του 17ου έως 20ου αιώνα καθώς και το υπέροχο φλωρεντιανό σκαλιστό ταβάνι της μεγάλης σάλας




​ Το μουσείο κατά τους χειμερινούς μήνες παραμένει κλειστό λόγω επισκευών και συντήρησης. Λειτουργεί κατά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και κατόπιν καθημερινά από 25η Μαρτίου έως 28η Οκτωβρίου .




​Οι ξεναγήσεις αρχίζουν σε προκαθορισμένες ώρες. Αναγράφονται σε πίνακες του μουσείου που βρίσκονται σε βασικά σημεία του κεντρικού λιμανιού της Ντάπιας και έξω από το κτίριο. Ο αριθμός των ξεναγήσεων καθημερινά μπορεί να μειωθεί αναλόγως της εποχής.

Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις



Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:

http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html

Ιστολόγια που συμμετέχουν:
http://ekfrastite.blogspot.gr/ 
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
 



Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Ευχαριστημένοι πρέπει να είμαστε ...

 Γεια σας ...
 Οι μέρες περνάνε σιγά σιγά και ο πρώτος μήνας του 2014 είναι όμορφος προς το παρόν.
Οι βόλτες στην θάλασσα δεν έχουν σταματήσει γιατί είναι κάτι που πραγματικά με ηρεμεί.


Συνεχίζοντας ...

Τις τελευταίες μέρες τα παιδάκια μου θέλουμε να διαβάζουμε παραμύθια.
Έχουμε διαβάσει όλα αλλά αυτά που τους αρέσουν πιο πολύ είναι οι Μύθοι του Αισώπου.
Η Χελώνα που ήθελε να πετάξει τους αρέσει πολύ.
Σας το παραθέτω και του το αφιερώνω:

 

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην αυλή ενός χωριάτικου σπιτιού µια χελώνα, που είχε έναν µεγάλο καηµό. Ήθελε να πετάξει στον ουρανό όπως τα πουλιά.
- Τι κατάρα είναι αυτή! έλεγε κάθε τόσο αναστενάζοντας. Σέρνω µέρα και νύχτα αυτό το βαρύ καβούκι και είµαι καρφωµένη πάνω στη γη. Αχ, να 'µουνα κι εγώ ένα πουλάκι, να είχα φτερά και να πετούσα! Πώς ζηλεύω τις πάπιες της αυλής που όταν θέλουν πετούν και βλέπουν τον κόσµο από ψηλά.

Μια µέρα δυο πάπιες άκουσαν το παράπονο της και τη λυπήθηκαν.
- Θέλεις στ' αλήθεια να πετάξεις, κυρα - χελώνα; τη ρώτησαν.
- Αν θέλω; απάντησε η χελώνα.
Από τη χαρά της, η χελώνα, άφησε το ξύλο που κρατούσε µε τα δόντια.
-Αυτό είναι το πιο µεγάλο µου όνειρο. Να πετάξω µια φορά κι ας πεθάνω! που λέει ο λόγος. Αλλά, πώς;
- Υπάρχει ένας τρόπος, της είπε η µια πάπια. Να δαγκώσεις σφιχτά αυτό το ξύλο, εγώ και η αδελφή µου θα πιάσουµε µε τα ράµφη µας τις δυο άκρες και θα σε πάρουµε µαζί µας.
- Ναι, ναι! φώναξε ενθουσιασµένη η χελώνα. Ωραία ιδέα! Εµπρός, ας µην αργούµε!
Και βιάστηκε να δαγκώσει το ξύλο. Το έπιασαν και οι πάπιες µε τα ράµφη τους, τίναξαν τα φτερά τους και πέταξαν ψηλά, κουβαλώντας τη χελώνα µαζί τους.
Το πόσο χαιρόταν η χελώνα, δε λέγεται! Τι όµορφα ήταν εδώ ψηλά! Επιτέλους είχε πραγµατοποιήσει το µεγάλο όνειρο της! Πετούσε! Όµως, µέθυσε τόσο πολύ από τη χαρά της και για µια στιγµή πίστεψε ότι θα µπορούσε να πετάξει και µόνη της!
Έτσι, η κουτή, άφησε το ξύλο που κρατούσε µε τα δόντια της και, φυσικά, µε το µεγάλο βάρος που είχε, έπεσε στη γη και σκοτώθηκε.

Αυτό το παραμύθι μας διδάσκει ότι το κάθε πλάσμα πρέπει να είναι ευχαριστημένο με τη μορφή που του έδωσε ο Θεός και να μη ζηλεύει τα άλλα πλάσματα.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας...

Φιλάκια ...

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Ξαναγεννήθηκα από την θάλασσα ...

Γεια σας ...
Μια όμορφη μέρα ξημέρωσε σήμερα.
Δεν είχε κάτι διαφορετικό από την χθεσινή απλά για μένα ήταν όμορφη γιατί ...
απόλαυσα για αρκετές ώρες την θάλασσα που τόσο αγαπάω και ...


μου χάρισε και ένα ποιήμα ...

Τίτλος του "Ξαναγενιέμαι"

Είναι όμορφο κάποιος να σε θέλει όπως είσαι
να μην θέλει να σε αλλάξει
να σε αγαπάει γατί είσαι εσύ
και να σε κάνει όμορφα να νιώθεις.

Θελω να σου πω τόσα πολλά
αλλά φοβάμαι μη φύγεις μακριά μου
μη νιώσω ξανά μόνη μου
και η καρδιά μου πονέσει.

Θέλω να σου πω πόσο σε θέλω
πως μακριά σου δεν μπορώ
πως το κορμί σου θέλω να νιώσω
να ξαναγεννηθώ από την μορφή σου.

Ξαναγενιέμαι μαζί σου
μέσα από τα μάτια σου
που τα νιώθω συνέχεια απάνω μου
να με προσέχουν και να με αγαπάνε.

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τα γλυκά σας σχόλια.

Φιλάκια ...

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Χρωματιστό το 2014 ...

Γεια σας ...
Με την θάλασσα θα σας ευχηθώ και αυτή την ημέρα.


Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχετε όλοι με υγεία προπάντων.
Όσο υπάρχει η υγεία όλα τ' άλλα περνάνε.



Σας ευχαριστω για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...