Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Με έναν καλό μήνα με ήλιο ...

Γεια σας ...
Καλό μήνα σε όλους μας με λιγότερα ψέματα
και έναν φανταστικό καιρό ιδανικό για θάλασσα ...




Συνεχίζοντας ...

Το διήγημα μου
Γιατί ΘΕΕ μου; Γιατί σε ΜΕΝΑ;
σας αρεσε πολύ 
γι' αυτό και σήμερα σας βάζω την συνέχεια.


Στο μαιευτήριο αφού έδωσα τα στοιχεία και στο όνομα πατέρα έγραψα άγνωστος πήγα στο δωμάτιο ωδίνων. Το μωρό ερχόταν φυσιολογικά και καμμιά ώρα μετά με πήγανε στο χειρουργείο όπου γεννήθηκε ο πριγκηπάς μου.
Από την ημέρα που γεννήθηκε του είχα ιδιαίτερη αγάπη. Τη πρώτη φορά που τον είδα τον πήρα στην αγκαλιά μου τον κοιτούσα συνέχεια. Δε τον χόρταινα με τίποτα. Ο μαιευτήρας μου είπέ πως λόγω κάποιου προβλήματος δε θα μπορούσα να κάνω κάποιο άλλο παιδί. Έτσι του έδωσα όλη μου την αγάπη. Αυτό το παιδί ήταν ολόκληρη η ζωή μου.
Τον βάφτισα Κωνσταντίνο και του αφιέρωνα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου . Μου άρεσε να παίζω συνέχεια μαζί του. Η πρώτη του λέξη σε ηλικία 13 μηνών ήταν μπαμπάς. Όταν την άκουσα απ’ το στοματάκι του δάκρυσα.Ο μπαμπάς του δεν θελησε ποτέ να τον δει από την ημέρα που είχε γεννηθεί αλλά τι ειρωνεία ο Κωνσταντίνος να του κάνει τέτοια μεγάλη τιμή να είναι η πρώη που είπε.
Μετά από λίγο είπε και την λέξη μαμά χωρίς να ήξερε τι σήμαινε. Με είδε όμως πόσο χάρηκα όταν την άκουσα και άρχισε να την λέει συνέχεια. Αφού την έλεγε χειροκροτούσε και γελούσε από χαρά. Είχε καταλάβει παρόλο που ήταν μικρούλης ακόμα πως το άκουσμα αυτής της λέξης μου έφερνε μεγάλη χαρά και ήθελε να μου την δίνει συνέχεια.
Όταν άρχισε να περπατάει μόνος του εγώ φοβόμουνα μην χτυπήσει και πήγαινα παντού μαζί του. Εκείνος όμως δεν φοβόταν τίποτα και ήθελε να εξερευνήσει τα πάντα με τα ποδαράκια του. Δεν καθόταν ποτέ σε ένα σημείο. Το βράδυ τα πόδια μου χρειαζόντουσαν ποδόλουτρο για να μην πονάνε ύστερα από τόσο περπάτημα που έκανα όλη την ημέρα. Δε με ένοιαζε όμως. Έβλεπα πόσο χαρούμενος ήταν και ένιωθα και εγώ ευτυχισμένη.
Η πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό, στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο θα μου μείνουν αξέχαστες. Μπήκε χωρίς να φοβάται τίποτα, Είχε τόση αυτοπεποίθηση από μικρός.
Έκανε εύκολα παρέες. Είχε πολλούς φίλους που τον ακολουθούσανε σε ότι και να έκανε. Γινόταν εύκολα αγαπητός και κανένας δεν είχε να πει κακή κουβέντα γι’ αυτόν. Εγώ έβλεπα πόσο τον αγαπούσαν οι φίλοι και ήμουνα χαρούμενη για το παιδί μου.

Όποιος θέλει να διαβάσει την αρχή του διηγήματος πατήστε εδώ.

Αυτά για σήμερα ...

Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

14 σχόλια:

  1. Ηρωική απόφαση!!!Υποκλινομαι!!

    Και καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό σου μήνα Μαρία Έλενα , διάβασα και τα δύο μέρη του διηγήματος και πράγματι είναι γραμμένο με απλά λόγια και το μήνυμα περνά μέσα απός τις λέξεις σου .Μπράβο σου με τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και καλό σου μήνα. Τρυφερή η συνέχεια της ιστορίας σου. Αυτό σημαίνει μάνα και τα συναισθήματα έκδηλα!
    Περιμένω τη συνέχεια............έχει έτσι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Άννα
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Έχει συνέχεια και είναι κάτι που μάλλον δε θα περιμένετε.
      Φιλάκια ...

      Διαγραφή
  4. ωραία η συνέχεια... αυτά τα παιδάκια..λυπασαι ...
    καλη μου .. καλό μηνα!! νασαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή