Λευκή ορχιδέα ...

Γεια σας ...

Ο καιρός όσο πάει φτιάχνει και πιο πολύ

και η βόλτα στην θάλασσα γίνεται καθημερινά.

Η καινούρια μου στηλη "Παρουσιάσεις βιβλίων" είδα πως σας άρεσε πάρα πολύ

γι' αυτό και εγώ για αυτή την εβδομάδα θέλω να σας προτείνω ακόμα ένα βιβλίο που λάτρεψα.

 

Αυτό είναι η Λευκή ορχιδέα της Καίτης Οικονόμου 

από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ένα βιβλίο που με έκανε να κλάψω και να σκεφτώ διάφορα σχετικά με τον εαυτό μου αλλά και να γελάσω με τα παιδιά των τεσσάρων φίλων θαυμάζοντας τη μεγάλη τους φιλία.

Λίγα λόγια για το βιβλίο ακολουθούν:

«Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ’ αγαπώ». Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. «Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου – όλη, ακούς;». Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου.  Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία· η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος· κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες∙ ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της – ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική. Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Όποιος ή όποια δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Αυτά για σήμερα.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...