Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Ιθάκη - Ότι είχα ονειρευτεί ...

Γεια σας ...
Όμορφο αυτό το Σαββατοκύριακο 
με την θάλασσα να βρίσκεται συνέχεια κοντά μου.


Η θάλασσα με ενέπνευσε και έγραψα και ένα καινούριο διήγημα
με πολλά στοιχεία δικά μου μετά από πολύ καιρό.
Τίτλος του: Ιθάκη σαν το ποιήμα του Κ.Π. Καβάφη.

Ιθάκη

Δύο ματιές συναντήθηκαν και νιώσανε γνωστές. Οι καρδιές σκίρτησαν χωρίς καν να γνωρίζονται. Τα χείλη ήρθαν κοντά και φιλιά αντάλλαξαν. Μια αγκαλιά άνοιξε και έκλεισε τόσο δυνατά σαν να προστάτευε το σώμα που έκλεισε μέσα της.
Το μέρος άγνωστο για μένα αλλά σημείο συνάντησης νοητά από παλιά. Η Ιθάκη ποίημα αγαπημένο του Καβάφη που όποτε δύσκολα τα έβρισκα το διάβαζα και έπαιρνα δύναμη.  Δύναμη που και σε αυτό το σημείο της ζωής μου χρειαζόμουνα.
Όταν μια απόφαση πρέπει να παρθεί νιώθεις μόνος με τον εαυτό σου. Μιλάς μαζί του και νιώθεις όποτε σε καταλαβαίνει ή δεν σε καταλαβαίνει. Του λες τα υπέρ και τα κατά της κάθε σου πράξης και σκέφτεσαι ποιο είναι το σωστό που πρέπει να κάνεις. Δεν παίρνεις γρήγορα αποφάσεις αλλά μετά από ώρα ξέρεις καλά ποιο είναι το σωστό και αυτό που πρέπει να κάνεις. Τώρα αν τα κάνεις δε εξαρτάται μόνο απ΄ αυτό αλλά και από την καρδιά που άλλα σου λέει σε αντίθεση με το μυαλό.
Ένα ταξίδι στην δική μου Ιθάκη έκανα σήμερα και προσπάθησα να ζήσω  την κάθε στιγμή μου σαν να είναι η τελευταία. Ν’ αγγίξω το όνειρο μου και να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου. Να νιώσω την αγάπη, τον έρωτα, την φιλία, την  χαρά, την ευτυχία και τόσα άλλα συναισθήματα που από καιρό έχω ξεχάσει. Την γυναίκα που κρύβω μέσα μου και πόσο καιρό έχω να την εμφανίσω.
Στην Ιθάκη λοιπόν γνώρισα ξανά τον εαυτό μου. Αυτή που ήμουνα πριν πληγωθώ, πονέσω, νιώσω την απόρριψη. Βοηθός μου ΕΣΥ που μου έδειξες τι σημαίνει κάποιος ν’ αγαπάει και να κάνει τα πάντα για κάποια που αγαπάει. Να ξεχνάει τα θέλω του και να ενδιαφέρεται μόνο για τα θέλω της γυναίκας που λατρεύει.
Ένιωσα μοναδική και ήθελα συνέχεια να τραγουδάω αγαπημένα τραγούδια. Να βγάζω φωτογραφίες και να ζω την κάθε στιγμή στο νησί που μου έφερε πάλι την ευτυχία στην ζωή μου. Πρωτόγνωρο συναίσθημα όχι αλλά τόσο γεμάτο δε το είχα νιώσει ξανά.
Τα θέλω μου και τα πρέπει μου γίνανε προτεραιότητα και δεν ήθελα να φύγω από το όνειρο που ζούσα. Άγγιζα ένα μεγάλο μου όνειρο και ένιωθα ασφαλής μετά από πολύ καιρό.
Η Ιθάκη μου ήρθε μετά από πολύ πόνο και δοκιμασίες αλλά ήταν ότι είχα ονειρευτεί.


Πως σας φαίνεται;

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

6 σχόλια:

  1. πολύ όμορφο είναι Μαρία Έλενα..μπραβο... κι έτσι.α γραφεις!!
    ωραία φωτο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με άγγιξες... έχω και εγώ τη δική μου Ιθάκη! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ομορΦη η Ιθακη σου Μαρια Ελενα μου.. ολοι πρέι να έχουμε μια Ιθακη... να είσαι καλα και να απολαμβανεις τις βολτες σου στην Θαλασσα ..
    υ.γ. πως παει το χερακι της μικρης σου;.. φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Ρούλα
      Η Μαρκέλλα το ταλαιπωρεί το χεράκι της γιατί δεν πονάει.
      Φιλάκια ...

      Διαγραφή