Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Ένα δίλημμα ... συνέχεια ...

Γεια σας ...
Ο καιρός συνεχίζει να είναι φανταστικός
και η βόλτα στην θάλασσα καθημερινή
λίγη ώρα πριν πάω στην δουλειά μου.


Με την δουλειά, το σπίτι, τα παιδιά δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο
συνέχισα την ιστορία μου αλλά δε την τελείωσα.

Η συνέχεια από το Ένα δίλημμα ακολουθεί:


Όταν ήρθε του είπα αυτό που του είχα πει στο τηλέφωνο αλλά δεν έδειξε ενθουσιασμό. Μου είπε απλά είδες που τα κατάφερες και έμεινες έγκυος. Έγινε αυτό που τόσο ήθελες. Και εσύ δε το ήθελες του είπα εγώ. Εγώ δεν ήθελα παιδί αυτή την στιγμή της ζωής μου. Ήθελα πολύ καιρό να στο πω αλλά δεν ήμουνα σίγουρος για αυτό το παιδί. Τώρα που έμεινες έγκυος το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να μείνω μαζί σου μέχρι να γεννήσεις. Να το αναγνωρίσω και να του προσφέρω ότι χρήματα χρειάζονται για να μεγαλώσει.
Εγώ δεν πίστευα τα λόγια του. Ο άνθρωπος που είχα τόσο αγαπήσει, του είχα αφιερώσει την ζωή μου και τον ήθελα πατέρα του παιδιού μου μιλούσε έτσι. Δε του είπα τίποτα απλά τον κοιτούσα. Άκουγα απλά αυτά που μου έλεγε και είχα πέσει απ΄ τα σύννεφα.
Ένα παιδί αυτή την στιγμή θα του ήταν εμπόδιο στην επαγγελματική του άνοδο. Δεν ήξερε αν είχε το χρόνο να του αφιερωθεί. Θα το αναγνώριζε αλλά δεν ήθελε καμία σχέση μαζί του. Κα όταν τον ρώτησα τι θα του έλεγα αν με ρωτούσε που είναι ο πατέρας του η απάντηση του με άφησε άφωνη. Να του πεις πως ο πατέρας του πέθανε για να μη με αναζητήσει ποτέ.
Είπε αυτά τα λόγια και έφυγε από το σπίτι σα να μην έγινε τίποτα. Σκεφτόμουνα όλα αυτά που μου είχε πει και δεν ήξερα τι να πιστέψω. Είχα πέσει τόσο λάθος με αυτό τον άνθρωπο ή μου είχε δείξει μέχρι τώρα έναν άλλο του εαυτό; Ένιωθα τόσο μόνη και δεν ήξερα σε ποιον να μιλήσω και να με καταλάβει. Να μου δώσει μια συμβουλή τι να κάνω μετά από αυτά που άκουσα.
Όμως δεν είχα κανέναν. Όλους μου τους φίλους τους έκανα πέρα όταν τον είχα γνωρίσει. Δεν ήθελα κανένας να μπει ανάμεσα μας. Πίστευα πως μπορούσαν να μου βάζανε λόγια για να χωρίσω από αυτόν τον άνθρωπο που με αγαπούσε τόσο πολύ. Πόσο λάθος είχα τελικά!
Μετά απ’ όλα αυτά που είχα ακούσει έπρεπε να σκεφτώ τη ζωή μου από εδώ και πέρα. Δε ήμουνα πια μόνη μου. Ειχα και ένα παιδί που έπρεπε να φροντίζω πια. Ένα μωρό που ήθελα τόσο πολύ. Τώρα μετά απ΄όλα αυτά δεν ξέρω αν ακόμα το ήθελα τόσο πολύ. Ένιωθα αδύναμη να φροντίσω μόνη μου ένα παιδί χωρίς κάποιον δίπλα μου.
Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό και μια από αυτές ήταν να κάνω έκτρωση. Να μην αποκτήσω ποτέ αυτό το παιδί γιατί όποτε το έβλεπα θα μου θύμιζε πόσο κακό μου είχε κάνει ο πατέρας του. Όμως κανένα άνθρωπος και ειδικά ένα παιδί δεν ευθύνεται για τις πράξεις των γονιών του.
Μέρες και νύχτες σκεφτόμουνα τι έπρεπε να κάνω. Ποιο θα ήταν το καλύτερο για μένα. Ο Δημήτρης έπαψε να έρχεται στο σπίτι και έτσι ήμουνα ελεύθερη να κάνω ότι θέλω. Με τον τρόπο αλλά και με τα λόγια του μου έδειξε πόσο με αγαπούσε. Οι σκέψεις μου πολλές αλλά έπρεπε να πάρω μια απόφαση πως θα συνέχιζα από εδώ και πέρα την ζωή μου.
Μετά από σχεδόν μια εβδομάδα είχα πάρει την απόφαση μου. Πρωί πρωί έκλεισα ραντεβού για εξετάσεις αίματος και υπέρηχο για να είμαι σίγουρη πως το μωράκι μου ήταν καλά. Ήθελα να το κρατήσω γιατί αυτό το πλασματάκι το αγαπούσα ήδη πάρα πολύ και δεν ήθελα με τίποτα να του κάνω κακό.
Πήγα στο γιατρό μόνη μου και φτάνοντας εκεί είδα να περιμένουν γυναίκες με τους συζύγους τους. Ζήλεψα λιγάκι αλλά γρήγορα το ξεπέρασα μπαίνοντας μέσα στο γιατρό. Από τον υπέρηχο άκουσα την καρδούλα του και το είδα για πρώτη φορά και αισθάνθηκα τόσο σίγουρη για την απόφαση μου. Μου έγραψε κάποιες εξετάσεις που έπρεπε να κάνω, κάποιες βιταμίνες που έπρεπε να πάρω και μου έδωσε και κάποιες συμβουλές σχετικά με το τι έπρεπε να τρώω για να μην πάρω πολλά κιλά. Μου είπε πως όλα θα πάνε καλά και σε 8 μήνες θα κρατάω στην αγκαλιά μου το μωράκι μου. Τον ευχαρίστησα και έφυγα από το ιατρείο από άλλη πόρτα για να μην δω πάλι το σκηνικό με τις γυναίκες και τους συζύγους τους.
Την ίδια μέρα έκλεισα ραντεβού για τις εξετάσεις και τι χαρά όταν είπα πως ήμουνα έγκυος μου είπαν να πάω την επόμενη μέρα.  Πήρα και από το φαρμακείο ότι μου είχε γράψει ο γιατρός και ρώτησα τον φαρμακοποιό πως έπρεπε να τα παίρνω. Μου είπε πως δεν έπρεπε να τα παίρνω ποτέ όλα μαζί. Ας παίρνω πρώτα το σίδηρό με ένα ποτήρι χυμό και μετά από 3 ώρες ας παίρνω το ασβέστιο με ένα ποτήρι γάλα. Έτσι ο σίδηρος θα μπορούσε να δράσει στον οργανισμό μου και δε θα αποκτούσα χαμηλό σίδηρο όσο μεγάλωνε το μωρό.

Συνεχίζεται και ελπίζω στην επόμενη ανάρτηση να τελειώσει.

Η αρχή της ιστορίας είναι εδώ.
Η συνέχεια εδώ.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

3 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα η συνέχεια... περιμένω και το επόμενο μέρος για να δω το 'φινάλε'.
    Καλή εβδομάδα Μαρία Έλενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα στρωθώ να το γράψω Μαρία που θα πάει;
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περασα να αφησω τις ευχε μου για το αλλο μισο του ονοματος σου Μαρία ΕΛΕΝΑ..να είσαι πολύχρονη και να συνεχιζεις τις βόλτες σου στην θαλασσα να σε χαιρονται ολοι οι αγαπημενοι σου... χρονια πολλα.. και περιμενουμε την συνέχεια τις ιστορια σου... φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή