Εχθές έπεσα πάνω σε ένα έργο που είχα πολύ καιρό να δώ.
Αυτό ήταν το P.S. I love you βασισμένο από το βιβλίο
της
Cecelia Ahern από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Μια περίληψη ακολουθεί:
Τρυφερό και συγκινητικό, ένα μοντέρνο ρομάντζο που εξετάζει με χιούμορ
και αισιοδοξία την απώλεια ενός ανθρώπου και μιας μεγάλης αγάπης.
Η Χόλι και ο Τζέρι είναι το τέλειο ζευγάρι. Απόλυτα ταιριαστοί και
αγαπημένοι, πιστεύουν ότι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους. Ο Τζέρι
πεθαίνει και η Χόλι είναι απαρηγόρητη...
Ο Τζέρι όμως είχε υποσχεθεί πως θα βρίσκεται πάντα δίπλα της. Και ένα
πακέτο με γράμματα που φτάνει στα χέρια της, το αποδεικνύει: Ο Τζέρι
έχει αφήσει μια κληρονομιά αγάπης που η Χόλι θα εξαργυρώνει κάθε μήνα. Ο
άνθρωπος που την γνώριζε και την αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον
στον κόσμο, βρίσκεται ακόμη πλάι της στο ταξίδι της ζωής.
Η πιο όμορφη πανσέληνος αυτή του Αυγούστου είναι γεγονός
και εγώ θα την περάσω πλάι στην θάλασσα.
Σήμερα θέλω ν' ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι.
Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Στίχοι: Στέλιος Ρόκκος Μουσική: Στέλιος Ρόκκος
Αυγουστιάτικο φεγγάρι όσα σου 'χω πει μ' έχει φάει πάλι η έννοια που 'φυγε αυτή Αυγουστιάτικο φεγγάρι που 'σαι σαν φωτιά πού να πήγε πού γυρίζει πες μου πού γυρνά, πού γυρνά
Χίλια συγγνώμη θα της ζητήσω χίλια συγγνώμη θα της πω χίλιοι λόγοι για να γυρίσει πίσω κι ένας απ' όλους είμαι εγώ
Αυγουστιάτικο φεγγάρι φταίω εγώ που για πάντα έχει φύγει και δεν είναι εδώ αυγουστιάτικο φεγγάρι πάρε με μακριά κάπου για να την ξεχάσω για να βρω γιατρειά
Το καλοκαίρι συνεχίζεται με όμορφες στιγμές και μπάνια.
Καλοκαίρι χωρίς διάβασμα δε γίνεται
γι' αυτό και εγώ διάβασα ένα.
Aυτό λέγεται "οι σιωπές της ενοχής"
της Νικολ-Αννα Μανιάτη
από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Μια περίληψη του βιβλίου ακολουθεί:
Ένα εφιαλτικό δίλημμα ορθώνεται απειλητικά στη ζωή της γιατρού Άννας
Παπαδάκη. Ένα δίλημμα που την ωθεί να καταπατήσει τον ιερό όρκο του
Ιπποκράτη, που με τόσες θυσίες και κόπους είχε δώσει.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η φρικτή εμπειρία στα πέντε της, όταν την
είχαν εγκαταλείψει με μια θεία στο ορεινό χωριό της Πάφου, η στέρηση της
αγάπης και της αποδοχής που την είχαν σημαδέψει θα βαρύνουν άραγε την
όποια επιλογή της; Ή μήπως μόνο η αγάπη και ο σεβασμός θα την
κατευθύνουν;
Σκληρή
απόφαση!
Ευθανασία ή φόνος; Στα μάτια της δεν υπάρχει δικαιολογία. Πώς και γιατί
βρισκεται αντιμέτωπη με τέτοιες επιλογές στη ζωή της; Ποιες θα είναι οι
επιπτώσεις για την μία ή την άλλη απόφαση;
Και χρόνια μετά, το δίλημμα επιστρέφει και την αναγκάζει να αναμετρηθεί
ξανά με τον όρκο της. Το ερώτημα αυτή τη φορά είναι: τιμωρός ή το
δικαίωμα να λέγεται Άνθρωπος;
Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που καθηλώνει και συνάμα
γεννά ερωτήματα.
Όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Με την προηγούμενη αναρτησή μου έλαβα αρκετά μηνύματα
εδώ αλλά και στο facebook που μου λέγανε πως αν ήξερα
την ιστορία του τραγουδιού που τόσο πολύ μου αρέσει
μπορεί να έπαυε να μου αρέσει.
Ό Άυγουστος του Νίκου Παπάζογλου μου άρεσει πολύ
και έτσι θέλησα να μάθω την ιστορία του.
Τον Ιούνιο του 1978, ο εγκέλαδος χτύπησε τη
Θεσσαλονίκη και ήταν καταστροφικός. Το σπίτι του Νίκου Παπάζογλου
καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς και ήταν πλέον επικίνδυνο να ζείς σε αυτό.
Αυτό το γεγονός ανάγκασε τη σύζυγό του Βαρβάρα και τη νεογέννητη κόρη του Μαρία-Αδελαΐδα να μετακομίσουν για λίγο καιρό στην Αμερική. Στο διάστημα που ήταν μόνος, δέχτηκε μια πρόσκληση από το Διονύση Σαββόπουλο
να πάει να μείνει στο σπίτι του στο Πήλιο. Εκεί γνώρισε μια πανέμορφη
γυναίκα. Μια γνωριμία η οποία τον συγκλόνισε και του δημιούργησε σκέψεις
και αισθήματα τα οποία δεν ήθελε να έχει και έπρεπε να τα πνίξει βαθιά
μέσα του. Ήταν ευάλωτος γιατί του έλειπε η κόρη του και δε μπορούσε να
το διαχειριστεί όλο αυτό. Έφυγε σχεδόν ''τρέχοντας'' από το Πήλιο και
γύρισε στη Θεσσαλονίκη. Έψαχνε ένα τρόπο να ξεσπάσει. Να συνδυάσει το
αίσθημα της έλειψης που ένοιωθε για τη μικρή Μαρία-Αδελαΐδα και την
αναστάτωση που του προξενούσε η σκέψη της άγνωστης καλλονής που του είχε
πάρει το μυαλό. Στο μυαλό του είχε ήδη γράψει τους στίχους του
''Αυγούστου''. Μέσα σε είκοσι λεπτά είχε ολοκληρώσει το τραγούδι. Τους
στίχους δεν τους είχε γραμμένους πουθενά. Έτσι δημιουργήθηκε ο
''Άυγουστος''. Ένα τραγούδι που εξυμνεί τη γυναίκα. Είτε είναι ερωμένη
είτε είναι σάρκα από τη σάρκα μας...
Την ιστορία αυτή την περιέγραψε ο ίδιος ο Νίκος Παπάζογλου σε τηλεοπτική του συνέντευξη.
Τώρα που την ξέρω δε παύει να μου αρέσει ούτε κατά ένα χιλιοστό.
Οι ανθρώποι έχουμε συναισθήματα και δε μπορούμε να τα πάψουμε
Άυγουστος από σήμερα ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου.
Το καλοκαίρι συνεχίζεται και εγώ θέλω
να σας ευχηθώ καλό μήνα από ένα νησί μαγικό.
Δε μπορώ να φανταστώ πως θα ξεκινήσει
ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου
χωρίς ν ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι.
Άυγουστος λοιπόν από τον Νίκο Παπάζογλου.
Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου Γιώργος Νταλάρας
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.