Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Πόσο μου λείπει ...

Γεια σας ...
Λίγες μέρες έχουν μείνει 
και ο Άυγουστος θα είναι εδώ
στην θάλασσα που λατρεύω.





Έγραψα κάτι σε μια βόλτα μου στην θάλασσα 
με τίτλο:
Πόσο μου λείπει ...




Την καρδιά μου σαν κοιτάξεις βαθιά
θα δεις πόσο πολύ σε αγαπάω
πόσο δε μπορώ μακριά σου
ούτε ένα λεπτό.

Θα ήθελα τόσα να σου πω
μα προτιμώ να σιωπήσω
ένα μόνο σ΄αγαπώ
θ' ακούσεις από μένα.

Και αν και αυτό δε σου φτάνει
θα σου πω πόσο πολύ
μου λέιπει η αγκαλιά σου
όταν δε βρίσκομαι μέσα της.



Σας ευχαριαστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Μόνο εγώ μαζί σου ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Ιουλίου συνεχίζονται
με πολλά μπάνια στην θάλασσα.



Μόνο εγώ μαζί σου
και σας το παρουσιάζω. 



Και αν δεν είσαι εδώ πάλι

δε με νοιάζει

μου φτάνει που ξέρω

πως μ' αγαπάς.



Που δεν μπορείς μακριά μου

και κάθε μέρα μου λες

πόσο πολύ μ' αγαπάς

και το αισθάνεσαι.



Ξέρω πως ότι και να μου λες

αισθάνεσαι ευτυχισμένος

όσο αισθάνομαι και εγώ

μόνο μαζί σου.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Η Αγάπη ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Ιουλίου συνεχίζονται
με τα μπάνια στην θάλασσα συνεχίζονται.


Ένα ποιήμα που ανακάλυψα πρόσφατα 
είναι τ' ακόλουθο:

Η Αγάπη
Αποτέλεσμα εικόνας για η αγαπη ουράνης

Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα,
αν είναι νάρθει θε ναρθεί, δίχως να νοιώσεις από πού,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημένα
θε να σου κλείσει απαλά με τ' άσπρα χέρια της τα δυο
τα ματια που κουράστηκαν τους δρομους να κυττάνε'
κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.
Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι νάρθει, θε ναρθει'
κλειστά όλα νάναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθή
κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.
Αλλιώς, κι αν είναι όλοφωτο το σπίτι για να την δεχτείς
κι έτσι ως την δεις τρέξεις σ' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι νάρθει θε ναρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.
Κώστας Ουράνης


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Στην Αγία Μαρκέλλα ...



 

Γεια σας ...
22 Ιουλίου 2017 και η Μαρκέλλα μου σήμερα έχει την γιορτή της.
Της εύχομαι χρόνια πολλά και να είναι πολύ ευτυχισμένη
από την θάλασσα που λατρεύω.

Μια που σήμερα είναι της Αγίας Μαρκέλλας
σκέφτηκα να μάθουμε τον βίο της Αγίας Μαρκέλλας.


Στο κεφαλοχώρι της Βολισσού σε γραφική ακρογιαλιά βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα του ιερού Προσκυνήματος της Χιοπολίτιδας Αγίας Μαρκέλλας. Εδώ είναι και ο τόπος που μαρτύρησε (1500 μ.Χ.).
Η Αγία που είχε καταγωγή από τη Βολισσό ορφάνεψε σε μικρή ηλία από μητέρα. Αργότερα οι σωματικές της καλλονές άναψαν αμαρτωλούς πόθους στο σαρκολάτρη πατέρα της, στις κτηνώδεις επιθυμίες του οποίου δεν ήθελε να υποκύψει και γι αυτό εγκατέλειψε το σπίτι και κατέφυγε στα βουνά.Ο παράφρων πατέρας της την ανακάλυψε. Έβαλε φωτιά στην πυκνή βάτο που κρυβόταν και στη συνέχεια την καταδίωξε και με το βέλος του την πλήγωσε. Εκείνη προσευχήθηκε και παρακάλεσε να σχισθεί η πέτρα που πατούσε για να τη σώσει. Η γη άνοιξε και την κατάπιε έως το στήθος. Ο σκληρός πατέρας της την πρόφτασε και της απέκοψε τους μαστούς και ύστερα το κεφάλι, το οποίο και έριξε στη θάλασσα. Το μέρος εκείνο που καθαγιάσθηκε από την αιμόφυρτη κεφαλή της Αγίας συχνά μετατρέπεται σε θαυματουργική πηγή με ιαματικό νερό. Και στον τόπο ου κρησφύγετου της βάτου, η ευσέβεια των πιστών ύψωσε συμπαθητικό ναό αφιερωμένο στο όνομά της. Την ημέρα της εορτής της στις 22 Ιουλίου, παρουσία αρχών του νησιού και κοσμοσυρροής πιστών, γίνεται με κάθε επισημότητα, η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της και κάθε χρόνο η Αγία θαυματουργεί στη χάρη της.
Μερικά από τα πολλά θαύματά της σε παλαιότερους χρόνους (17ο και 18ο αιώνα), όπως αναφέρονται στο Χιακό Λειμωνάριο είναι: η θεραπεία των δύο ασθενών παιδιών (δύο ιερέων από τη Βολισσό), η σωτηρία από βέβαιο θάνατο γυναίκας μισοπεθαμένης στον Άγιο Γιώργη στο Φλώρι του Βροντάδου, το φως που χάρισε σε τυφλό παιδί, η ίαση σε ασθενή κοπέλλα από τα Ψαρά που έπασχε από ανίατο νόσημα στο στόμα, η θαυματουργική επέμβασή της σε ανίκανο χρόνια πολλά να περπατήσει ασθενή, η θεραπεία παράλυτης γυναίκας και άλλα. Αλλά και τώρα τελευταία (Ιούλιος 1992) ο αυτόπτης μάρτυρας αιδεσιμότατος Νικόλαος Μακρής μας ιστορεί τα ακόλουθα πρόσφατα περιστατικά, που η Αγία έκεμ την θαυματουργική παρουσία της:
α) Ενώ ο ίδιος τελούσε μπροστά σε προσκυνητές την Παράκληση στο Αγίασμά της, την ώρα του Ευαγγελίου το νερό έβραζε κι έχασε την αλμυρή του γεύση.
β) Κατά τη Θεία Λειτουργία στο «Μετά φόβου Θεού&..» μια νεαρή Ελληνοαμερικανίδα, μπήκε ανάσταση στο ναό της Αγίας φωνάζοντας «Πάτερ να σας πω κάτι που μόλις προ ολίγου συνέβη». Και πριν την αφήγησή της, παρουσία των image001.jpgπιστών, το βλέμμα της έπεσε στην εικόνα του τέμπλου δεξιά, όπου εικονίζεται η κεφαλή της Αγίας Μαρκέλλας, αιμόφυρτη στο κύμα και αναφώνησε: «Να την αυτή την κοπέλλα είδα». Και αμέσως άρχισε την αφήγησή της: «Πηγαίναμε με τους Γονείς μου στο Αγίασμα της Αγίας. Στο σημείο της διαδρομής, που υπάρχει ο σταυρός του μαρτυρίου της, είδα στην κορφή του να πλανάται η μορφή μιας μαυροφόρας που πουλούσε παιδικά παιχνίδια. Λέω στους γονείς μου: Νωρίς δεν ήρθε η κοπέλλα για το πανηγύρι; Εκείνοι δεν έβλεπαν τίποτε. Τους έδειξα την κοπέλλα κι αμέσως εξαφανίστηκε. Προχωρήσαμε, προσκυνήσαμε στο Αγίασμα και στην επιστροφή, στο ίδιο μέρος, αντίκρισα πάλι τη μαυροφόρα κόρη. Να την, φώναξα., εδώ είναι. Εκείνη σήκωσε το χέρι, με χαιρέτισε και χάθηκε».
γ) Σ` έναν από τους ευκαλύπτους του περιβόλου του ναού αποκόπηκε ένα χονδρό κλαδί. Στο σημείο της κοπής σχηματίστηκε το πρόσωπο κοπέλας με μαλλιά κα φωτοστέφανο (εικάζεται ότι είναι η μορφή της Αγίας). Εκτός όμως από τις παραπάνω μαρτυρίες, ο ναός είναι γεμάτος από αναρίθμητα αφιερώματα πιστών, που θεραπεύτηκαν κατά καιρούς, αδιάψευστοι μάρτυρες των θαυμάτων της Αγίας.
Πλήθος κόσμου από όλα τα μέρη της Ελλάδας συρρέει στο Ιερό προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας για να δεχθεί τις ευεργετικές τις δωρεές. Γύρω από το ναό υπάρχουν αρκετοί ξενώνες για προσκυνητές καθώς και άνετος χώρος για κατασκήνωση και παρκάρισμα οχημάτων.
Η διαδρομή 45 χλμ. Από την πόλη, γίνεται μέσα από γραφικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που οδηγεί έως την είσοδο του προσκυνήματος.

Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις.

Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:

 http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html  

Ιστολόγια που συμμετέχουν: 

 http://ekfrastite.blogspot.gr/   
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
 http://confusedmindblog.blogspot.gr
  http://nefeli9.blogspot.gr
 http://enakathemera.blogspot.gr/


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

43 χρόνια πέρασαν ...

Γεια σας ...
Τη κακοκαιρία αφήσαμε πίσω
με τα μπάνια να συνεχίζονται.





43 χρόνια πέρασαν από την τουρκική εισβολή 
στην Κύπρο και όλοι ποθούμε 
να ελευθερωθεί η Κύπρος.




Δεν ξεχνώ εκείνη την μαύρη μέρα ...




Είμαι Ελληνίδα
και θέλω την Κύπρο μας ελεύθερη.




Δεν αντέχω άλλο να πέφτω τον πενταδάχτυλο
υπό την τουρκική σημαία.


Την Κερύνεια ποθώ να την δω ελληνική ξανά.




Με μια ελπίδα ζω
να δω την Κύπρο ελεύθερη.


Ένα μικρό αφιέρωμα για την Κύπρο μας που ταλαιπωρείται τόσο πολύ.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...



Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Ο Άγιος Νείλος ...

Γεια σας ...
Κατέβηκε λίγο η θερμοκρασία
μας επισκέφτηκαν και οι βροχές
αλλά τις βόλτες στην θάλασσα
αλλά και τα μπάνια δε τα έκοψα.


Ο Πειραιάς είναι ο τόπος καταγωγής μου

και εγώ συνεχίζω να σας παρουσιάζω διάφορα μέρη του.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω τον Άγιο Νείλο.

Ο Άγιος Νείλος είναι υποπεριοχή και μέρος της συνοικίας της Καλλίπολης στην πόλη του Πειραιά, βρίσκεται στα όρια της Καλλίπολης με την συνοικία των Υδραίικων. Σε αυτήν την περιοχή επι της οδού Γ.Θεοτόκη βρίσκεται ο ομώνυμος επιβλητικός ναός που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Όσιο Νείλο το Μυροβλήτη.



Ο ναός βρίσκεται μεταξύ των οδών Γεωργίου Θεοτόκη, Ηροδότου, Αντωνίου Θεοχάρη και Σπυρίδωνος Τρικούπη. Χτίστηκε το 1928 με πρωτοβουλία της Ελένης Μαμάη ως μια μικρή εκκλησία, η οποία ανοικοδομήθηκε ξανά στην σημερινή της μορφή από το 1956. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο του 1973 τότε έγιναν τα εγκαίνια του ναού. Ο ναός του Αγίου Νείλου στην Καλλίπολη είναι ο μοναδικός ναός αφιερωμένος στον συγκεκριμένο άγιο με καταγωγή από την Κυνουρία, ο οποίος είχε ζήσει σαν ασκητής στο Άγιο Όρος και μετά τον θάνατο του τα οστά του ανέβλησαν μύρο. Σε αυτόν τον ναό υπάρχει μέρος των λειψάνων του, τα υπόλοιπα έχουν μεταφερθεί στο Άγιο Όρος.


Η περιοχή αυτή είναι γνωστή διότι γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ , αλλά και από τους στίχους του τραγουδιού του Μπαγιαντέρα, από βραδίς ξεκίνησα (Χατζηκυριάκειο), που τραγούδησε ο Βασίλης Τσιτσάνης.



 Αποβραδίς ξεκίνησα
Μ’ ένα παλιό μου φίλο
για το Χατζηκυριάκειο
Και για τον Άγιο Νείλο

Που έχει ρετσίνα δροσερή
Και όμορφα κορίτσια
Μόνο που σε τρελαίνουνε
Με νάζια και καπρίτσια

Έχει και μια μελαχροινή
Που είναι όλο νάζι
Πρώτα με κέρναγε φιλιά
Και τώρα δεν την νοιάζει

Και κάθε βράδυ καρτερώ
Μπροστά μου να περάσει
Και αν δεν την κλέψω μια βραδιά
Ο κόσμος θα χαλάσει.



Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις.


Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:

 http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html  


Ιστολόγια που συμμετέχουν: 

 http://ekfrastite.blogspot.gr/   
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
 http://confusedmindblog.blogspot.gr
  http://nefeli9.blogspot.gr
 http://enakathemera.blogspot.gr/


Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

η ΣΙΓΗ των ΑΣΤΕΡΙΩΝ ...

Γεια σας ...
Το καλοκαίρι συνεχίζεται μαζί με τα μπάνια
στην θάλασσα.


Τις τελευταίες μέρες διάβασα ένα πολύ όμορφο βιβλίο 
με τίτλο: η ΣΙΓΗ των ΑΣΤΕΡΙΩΝ 
της Ελένης Φωτίου
από τις εκδόσεις Λιβάνης.







  













Μερικά λόγια για το βιβλίο ακολουθούν:

Καστέλλα, Πειραιάς, Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος.
Η Άννα Αυγερινού γεννιέται στην κατοχική Καστέλλα, σε μια φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια που συνδέεται με τη συλλογική συνείδηση του φόβου και φέρει τα τραύματα του πολέμου.
Η Κασσάνδρα Βενιέρη χάνει τους γονείς της εξαιτίας ενός γραφειοκρατικού λάθους κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Πειραιά και μεγαλώνει σε ένα σκληρό μεταπολεμικό οικοτροφείο.
Ο Ανδρέας Δάβης, ο ισχυρός απόγονος μιας αγγλοελληνικής ναυτικής δυναστείας, εισχωρεί στις ζωές τους με ακραίους ρόλους.
Η μοίρα, οι πεποιθήσεις, η βαριά κληρονομιά θα γράψουν την ιστορία τους. Κληροδοτημένες αμαρτίες γονέων θα στήσουν ένα σκηνικό αρχαίας τραγωδίας. Όλα θα γίνουν για έναν σκοπό, θέλοντας να οδηγήσουν σε ένα πεπρωμένο που ζητάει αγάπη. Σ’ αυτόν τον πόλεμο που μαίνεται αδιάλειπτα, όλοι προσπαθούν να ευτυχήσουν. Άραγε θα διανύσουν το ταξίδι της ζωής τους με τη δύναμη του φόβου ή με τη δύναμη της αγάπης; Ποιος θα νικήσει και ποιος θα ηττηθεί; Ποιοι θα βρουν την αλήθεια και πόσοι θα παραμείνουν στην ψευδαίσθηση; Θύτες, θύματα και σωτήρες. Φως και σκοτάδι. Μοίρα και πεπρωμένο. Και η ζωή να συνεχίζεται σε ατέρμονους κύκλους μέχρι κά­ποιος να βρει την τόλμη να ακούσει τ’ αστέρια που μιλούν μόνο μέσα στη σιγή. Να βρει το θάρρος να αντιληφθεί πως, όταν σιωπούν τ’ αστέρια του, χρειάζεται να ησυχάσει και να αφουγκραστεί. Γιατί τότε είναι η στιγμή που του δείχνουν την αλήθεια. Αυτή που έχει ξεχαστεί μέσα στον θόρυβο του νου.
Τα γεγονότα αληθινά, οι ήρωες φανταστικοί και συνάμα πραγματικοί. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στο πέρασμά τους.
Σε μια μικροσκοπική γωνίτσα της ψυχής της, μια φωνή ψιθύριζε: «Δεν μπορεί να είναι αυτό… Δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό…» Όμως εκείνη φοβόταν να ακούσει το μήνυμά της.
Η αλήθεια. Το φως που καίει. Ψευδαισθήσεις, πλάνη, αυταπάτες. Όλα μπορούσαν να γίνουν στάχτες, να κλειδωθούν σε μια παλιά κασετίνα και να πεταχτούν στον βυθό της θάλασσας. Θα προσπαθούσε εκείνη να ρίξει φως στον πραγματικό σκοπό του ταξιδιού της; Θα ήξερε πώς να φωτίσει τον λόγο που συνέβαιναν τα πάντα; Μικρά, μεγάλα, σημαντικά, ασήμαντα. Θα ήθελε; Θα μάθαινε ποτέ πως αρκούσε η σιγή των αστεριών; Πως της αρκούσε αυτός ο μοναδικός, υπέροχος ήχος της σιωπής;
Άραγε τον ψίθυρο που γινόταν σπαρακτική κραυγή θα τον φοβόταν πια; Θα έκλεινε τα μάτια του νου της και θα άφηνε την καρδιά της να της δείξει τις σκιές της; Ήταν ικανή να τις πλησιάσει με θάρρος; Θα τις αναγνώριζε; Θα μπορούσε να τις αγκαλιάσει, να τις αγαπήσει και να τις αφήσει να φύγουν μακριά της; Γιατί μόνο τότε θα μπορούσε, γιατρεμένη και ελεύθερη, να αρχίσει να χαίρεται τη ζωή της. Γιατί μόνο αυτό της άξιζε. Όλα τα παλιά ήταν ένα ψέμα. Ένα φρικτό ψέμα.

Ένα βιβλίο που το αγάπησα πολύ και σε όσους δε το έχουν διαβάσει το συστήνω.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...