Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017
Ντούτσε Ντούτσε ...
Γεια σας ...
Παραμονή της 28ης Σεπτεμβρίου
είμαι πολύ περήφανη και για τα δύο μου παιδιά.
Η Μαρκέλλα μου σήμερα κατέθεσε στεφάνι
και ο Αγγελός μου μου είπε εχθές
πως η αδερφούλα θα είναι η ομορφότερη στην παρέλαση.
Η θάλασσα δε φεύγει όμως από την καθημερινότητά μου.
Ένα τραγούδι που άκουσα σήμερα στην γιορτή
για την 28η Οκτωβρίου 1940
μου άρεσε και σας το παραθέτω.
Ντούτσε Ντούτσε
Στίχοι: Γιώργος Οικονομιδης
Μουσική: Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Μας κοιτούσε μ’ ένα μάτι
ο Μπενίτο από καιρό,
χάθηκε στο νου του κάτι
φοβερό και τρομερό.
Και μια νύχτα ήρθε να πάρει
την Ελλάδα στα κλεφτά,
αλλά του `παν οι φαντάροι,
δεν περνούν σ’ εμάς αυτά.
Ήθελε να γίνει αφέντης,
να τον τρέμει η Ελλάς,
μα τον πρόφτασε ο λεβέντης
ο Μπενίτο από καιρό,
χάθηκε στο νου του κάτι
φοβερό και τρομερό.
Και μια νύχτα ήρθε να πάρει
την Ελλάδα στα κλεφτά,
αλλά του `παν οι φαντάροι,
δεν περνούν σ’ εμάς αυτά.
Ήθελε να γίνει αφέντης,
να τον τρέμει η Ελλάς,
μα τον πρόφτασε ο λεβέντης
ο φουστανελάς.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ....
Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017
Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017
Μέχρι δακρύων ...
Γεια σας ...
Ο Οκτώβρης συνεχίζεται με όμορφες
βόλτες στην θάλασσα.
Για σήμερα σας έχω κάτι για να γελάσουμε πολύ.
Ήταν μια μέρα δυο πατεράδες και τσακωνόντουσαν ποιανού το παιδί ήταν πιο χαζό. Λέει ο πρώτος:
- "Άσε ο δικός μου γιος είναι πολύ χαζός."
- "Τι λες τώρα;" λέει ο άλλος, "ο δικός μου είναι πιο χαζός, κοίταξε να δεις. Έλα δω γιόκα μου. Πάρε ένα ευρώ και πήγαινε πάρε μου ένα πιάνο. Τον είδες; Πάει."
- "Που να δεις τον δικό μου" λέει ο άλλος, πρόσεξε "έλα εδώ γιόκα μου, πήγαινε στο καφενείο να δεις άμα είμαι εκεί. Τον είδες τον μαλάκα πάει!..."
Μετά από λίγη ώρα τα δύο παιδιά συναντιούνται στο δρόμο και λέει ο ένας:
- "Τι μαλάκας που είναι ο πατέρας μου, μου έδωσε ένα ευρώ να του αγοράσω πιάνο και δεν μου είπε τι μάρκα θέλει."
- "Που να δεις ο δικός μου," λέει ο άλλος "με έστειλε να δω άμα είναι στο καφενείο λες και δεν μπορούσε να πάρει τηλέφωνο!"
- "Άσε ο δικός μου γιος είναι πολύ χαζός."
- "Τι λες τώρα;" λέει ο άλλος, "ο δικός μου είναι πιο χαζός, κοίταξε να δεις. Έλα δω γιόκα μου. Πάρε ένα ευρώ και πήγαινε πάρε μου ένα πιάνο. Τον είδες; Πάει."
- "Που να δεις τον δικό μου" λέει ο άλλος, πρόσεξε "έλα εδώ γιόκα μου, πήγαινε στο καφενείο να δεις άμα είμαι εκεί. Τον είδες τον μαλάκα πάει!..."
Μετά από λίγη ώρα τα δύο παιδιά συναντιούνται στο δρόμο και λέει ο ένας:
- "Τι μαλάκας που είναι ο πατέρας μου, μου έδωσε ένα ευρώ να του αγοράσω πιάνο και δεν μου είπε τι μάρκα θέλει."
- "Που να δεις ο δικός μου," λέει ο άλλος "με έστειλε να δω άμα είναι στο καφενείο λες και δεν μπορούσε να πάρει τηλέφωνο!"
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017
Κάτι όμορφο ...
Γεια σας ...
Ο Οκτώβρης συνεχίζεται με όμορφες βόλτες στην θάλασσα.
Κάτι όμορφο μοιράζομαι σήμερα μαζί σας.
Το κάθε άγγιγμα σου μου δίνει μια ευτυχία
Το κάθε γλυκό σου φίλι το λατρεύω
Ζητάω συνέχεια ακόμα ένα και κάτι άλλο
Θέλω να μου λές το σ αγαπώ σου
με τον δικό σου τρόπο κάθε στιγμή
αυτό που ζητάω μόνο είναι
να προσθέτεις μόνο μια λεξούλα
Να μου λες:
Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ...
Το κάθε γλυκό σου φίλι το λατρεύω
Ζητάω συνέχεια ακόμα ένα και κάτι άλλο
Θέλω να μου λές το σ αγαπώ σου
με τον δικό σου τρόπο κάθε στιγμή
αυτό που ζητάω μόνο είναι
να προσθέτεις μόνο μια λεξούλα
Να μου λες:
Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ...
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Ετικέτες
για την Μαρκέλλα,
για τον Άγγελο,
φωτος
Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017
Χωρίς ίχνος ...
Γεια σας ...
Η θάλασσα σήμερα ήταν μαγική ...
Κάτι που θυμήθηκα σήμερα
θα σας παρουσιάσω με τίτλο
Χωρίς ίχνος ...
Πονάω μου είπες και έφυγες.
Η ζωή μαζί σου είναι μια κόλαση.
Η κάθε ματιά σου είναι σαν λάβα.
Το κάθε αγγιγμά σου το νιώθω καυτό.
Δεν ήξερα πως έτσι ενιωθε.
Φοβόμουνα να ρωτήσω γιατί.
Έκλεισα τη πόρτα με δάκρυα.
Ήξερα πως δε θα γυρνούσε ξανά.
Φοβόμουνα τη μοναξιά.
Τη παρέα με τον εαυτό μου.
Δέκα λεπτά αργότερα βρισκόμουνα στη αγκαλιά του.
Δε μπορούσε να με αφήσει και ας πονούσε.
Του είπα Σ΄ αγαπάω και κοιμήθηκα.
Όταν ξύπνησα είχε φύγει.
Το μαξιλάρι ήταν άδειο χωρίς ίχνος πως ήσουνα εδώ ...
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Ετικέτες
ποιήματα για αγάπη κ' έρωτα,
φωτος
Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017
Κάτι όμορφο ...
Γεια σας ...
Ο Οκτώβριος συνεχίζεται με όμορφες βόλτες στην θάλασσα.
Ένα πολύ όμορφο κείμενο που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ' αυτό το πρότυπο μητέρας.
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.
Paulo Coelho
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ' αυτό το πρότυπο μητέρας.
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.
Paulo Coelho
Για τα giveaway που είχα το καλοκαίρι
για να δείτε τους κερδισμένους πατήστε εδώ.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017
Για τα Giveaway ...
Γεια σας ...
Το φθινοπωκαλικαίρι συνεχίζεται
με τις βόλτες μου στην θάλασσα.
Δωράκια σας έταξα και δεν είχα κάνει κληρώσεις.
Δε χρειάστηκαν όμως και οι δύο κοπέλες ας μου στείλουν τις διεύθυνσεις τους
στο marelene13@gmail.com.
Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας
στα παρακάτω σχολιά σας.
Memaria13 Αυγούστου 2017 - 1:29 μ.μ.
Σου εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα γεμάτα υγεία και όμορφες στιγμές!
καλημερα
χρονια πολλα!
χρονια πολλα!
Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017
Η όχι και τόσο τέλεια ζωή μου ...
Γεια σας ...
Ο Οκτώβρης ήρθε με λίγο κρυαδάκι
να μας θυμίσει πως το καλοκαίρι έφυγε
και το φθινόπωρο είναι εδώ
αλλά εγώ τις βόλτες μου στην θάλασσα
δε τις αφήνω με τίποτα.
Τις τελευταίες μέρες διάβασα ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ.
Λέγεται Η όχι και τόσο τέλεια ζωή μου
της Σόφι Κινσελα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Λίγα λόγια για το βιβλίο ακολουθούν:
Όπου κι
αν κοιτάξει η Κέιτι Μπρένερ, κάποιος άλλος ζει τη ζωή που πάντα
ονειρευόταν. Ειδικά το αφεντικό της, η Ντιμίτερ Φάρλοου. Η Ντιμίτερ
είναι ιδιοφυής, δημιουργική, ζει με την οικογένειά της σε ένα υπέροχο
αριστοκρατικό σπίτι και ντύνεται με τα πιο ακριβά ρούχα. Από την άλλη, η
ζωή της Κέιτι μόνο τέλεια δεν είναι˙ από
το καταθλιπτικό διαμέρισμα που
νοικιάζει και τους ιδιόρρυθμους συγκατοίκους της έως το τεταμένο κλίμα
και τις ίντριγκες του γραφείου που προσπαθεί να διαχειριστεί, τα πάντα
είναι ένας καθημερινός αγώνας. Πώς να μην αλλοιώνει λίγο την αλήθεια στο
online προφίλ της, ελπίζοντας ότι οι προσεκτικά επιλεγμένες φωτογραφίες
που ανεβάζει στο Instagram θα πείσουν τη φίλη της
που ζει στη Νέα Υόρκη ότι τα έχει καταφέρει;
Και πάνω που αρχίζει να βρίσκει τις δυνάμεις της
–και καινούργιο ερωτικό ενδιαφέρον– συμβαίνει
το χειρότερο: η Ντιμίτερ την απολύει. Διαλυμένη
αλλά αποφασισμένη να παραμείνει αισιόδοξη,
αποσύρεται στη φάρμα της οικογένειάς της
στο Σόμερσετ, για να τους βοηθήσει να στήσουν
ένα εναλλακτικό θέρετρο. Το Λονδίνο δε
φάνταζε ποτέ πιο μακρινό. Μέχρι τη στιγμή
που εμφανίζεται μπροστά της η Ντιμίτερ
ως πελάτισσα!
Και καθώς το διακύβευμα
για το μέλλον της θα γίνεται όλο
και μεγαλύτερο, η Κέιτι θα κληθεί
να αποφασίσει τι έχει για εκείνη
πραγματικό νόημα στη ζωή.
Όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...
Ετικέτες
παρουσιάσεις βιβλίων,
φωτος
Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)