Χαμόγελο ...

Γεια σας ...
Τρίτη μέρα των Χριστουγέννων
και η βόλτα στην θάλασσα δε κόβεται.

Λατρεύω την μελοποιημένη ποίηση 

και σήμερα σκέφτηκα να σας παρουσιάσω

ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη μελοποιημένο.

"Χαμόγελο"
Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Ποιητική συλλογή: "Ο πόνος του ανθρώπου
και των πραγμάτων" 1919
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Τραγούδι: Σαβίνα Γιαννάτου
Δίσκος: Καρυωτάκης 13 τραγούδια (1982)


Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε,
ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έρχονται.

Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι·
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δε βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.

Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη·
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη.

Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της·
τη βρέχει μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες

που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.