Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Χαμογέλασε ...

Γεια σας...
Ο Ιούλιος σιγά σιγά φεύγει
με τον πόνο που πήραμε ας πάει στο καλό
και ο Άυγουστος να έρθει
με την θάλασσα που λατρεύω.


Δε έχω και πολύ διάθεση με τις φωτιές
και θέλω μόνο ν' ακούω το παρακάτω τραγούδι.


Με ένα χαμόγελο όλα θα πάνε καλύτερα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.

Φιλάκια ...

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Πόνο στην καρδιά ...

Γεια σας ...
Μια φονική φωτιά δύο μέρες πριν 
δε μου άφησε διάθεση για τίποτα.
Η βόλτα στην θάλασσα με βοήθησε πάρα πολύ.





Οι φωτιές στην Αττική έφεραν εικόνες που δε είχα ξαναδεί
και πόνο για τους 76 νεκρούς μέχρι στιγμής.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν θα μου θυμίζουν πάντα αυτή την μέρα.
Αποτέλεσμα εικόνας για φωτιεσ στην αττικη 
 Αποτέλεσμα εικόνας για φωτιεσ στην αττικη

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Στον Παράδεισο ...

Γεια σας ...
Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας για την γιορτή της Μαρκέλλας μου
από την θάλασσα που λατρεύω.


Η Μαρκέλλα στην κατασκήνωση περνάει πολύ όμορφα
γιατί είναι ένας σκέτος παράδεισος
και αυτό φαίνεται από τις φώτος που ακολουθούν:







Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.

Φιλάκια ...

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Της Αγίας Μαρκέλλας ...

Γεια σας ...
Η Μαρκέλλα μου, το κοριτσάκι μου, γιορτάζει σήμερα το όνομα της 
αν και μακριά της εύχομαι χρόνια πολλά και να είναι πάντα ευτυχισμένη.
Από την θάλασσα που αγαπώ σας καλημερίζω ...



Λόγω της σημερινής γιορτής της Μαρκέλλας σκέφτηκα
να γράψω σήμερα για τον βίο της Αγίας Μαρκέλλας 
από το πανέμορφο νησί της Χίου.



Στο κεφαλοχώρι της Βολισσού σε γραφική ακρογιαλιά βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα του ιερού Προσκυνήματος της Χιοπολίτιδας Αγίας Μαρκέλλας. Εδώ είναι και ο τόπος που μαρτύρησε (1500 μ.Χ.). 
Η Αγία που είχε καταγωγή από τη Βολισσό ορφάνεψε σε μικρή ηλία από μητέρα. Αργότερα οι σωματικές της καλλονές άναψαν αμαρτωλούς πόθους στο σαρκολάτρη πατέρα της, στις κτηνώδεις επιθυμίες του οποίου δεν ήθελε να υποκύψει και γι αυτό εγκατέλειψε το σπίτι και κατέφυγε στα βουνά.Ο παράφρων πατέρας της την ανακάλυψε. Έβαλε φωτιά στη πυκνή βάτο που κρυβόταν και στη συνέχεια τη καταδίωξε και με το βέλος του τη πλήγωσε. Εκείνη προσευχήθηκε και παρακάλεσε να σχισθεί η πέτρα που πατούσε για να τη σώσει. Η γη άνοιξε και την κατάπιε έως το στήθος. Ο σκληρός πατέρας της την πρόφτασε και της απέκοψε τους μαστούς και ύστερα το κεφάλι, το οποίο και έριξε στη θάλασσα.



 Το μέρος εκείνο που καθαγιάσθηκε από την αιμόφυρτη κεφαλή της Αγίας συχνά μετατρέπεται σε θαυματουργική πηγή με ιαματικό νερό. Και στον τόπο του κρησφύγετου της βάτου, η ευσέβεια των πιστών ύψωσε συμπαθητικό ναό αφιερωμένο στο όνομά της. Την ημέρα της εορτής της στις 22 Ιουλίου, παρουσία αρχών του νησιού και κοσμοσυρροής πιστών, γίνεται με κάθε επισημότητα, η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της και κάθε χρόνο η Αγία θαυματουργεί στη χάρη της. 


Μερικά από τα πολλά θαύματά της σε παλαιότερους χρόνους (17ο και 18ο αιώνα), όπως αναφέρονται στο Χιακό Λειμωνάριο είναι: η θεραπεία των δύο ασθενών παιδιών (δύο ιερέων από τη Βολισσό), η σωτηρία από βέβαιο θάνατο γυναίκας μισοπεθαμένης στον Άγιο Γιώργη στο Φλώρι του Βροντάδου, το φως που χάρισε σε τυφλό παιδί, η ίαση σε ασθενή κοπέλλα από τα Ψαρά που έπασχε από ανίατο νόσημα στο στόμα, η θαυματουργική επέμβασή της σε ανίκανο χρόνια πολλά να περπατήσει ασθενή, η θεραπεία παράλυτης γυναίκας και άλλα. Αλλά και τώρα τελευταία (Ιούλιος 1992) ο αυτόπτης μάρτυρας αιδεσιμότατος Νικόλαος Μακρής μας ιστορεί τα ακόλουθα πρόσφατα περιστατικά, που η Αγία έκανε την θαυματουργική παρουσία της:


α) Ενώ ο ίδιος τελούσε μπροστά σε προσκυνητές την Παράκληση στο Αγίασμά της, την ώρα του Ευαγγελίου το νερό έβραζε κι έχασε την αλμυρή του γεύση.
β) Κατά τη Θεία Λειτουργία  στο «Μετά φόβου Θεού…..» μια νεαρή Ελληνοαμερικανίδα, μπήκε ανάσταση στο ναό της Αγίας φωνάζοντας «Πάτερ να σας πω κάτι που μόλις προ ολίγου συνέβη». Και πριν την αφήγησή της, παρουσία των πιστών, το βλέμμα της έπεσε στην εικόνα του τέμπλου δεξιά, όπου εικονίζεται η κεφαλή της Αγίας Μαρκέλλας, αιμόφυρτη στο κύμα και αναφώνησε: «Να την αυτή την κοπέλα είδα». Και αμέσως άρχισε την αφήγησή της: «Πηγαίναμε με τους Γονείς μου στο Αγίασμα της Αγίας. Στο σημείο της διαδρομής, που υπάρχει ο σταυρός του μαρτυρίου της, είδα στην κορφή του να πλανάται η μορφή μιας μαυροφόρας που πουλούσε παιδικά παιχνίδια. Λέω στους γονείς μου: Νωρίς δεν ήρθε η κοπέλα για το πανηγύρι; Εκείνοι δεν έβλεπαν τίποτε. Τους έδειξα τη κοπέλα κι αμέσως εξαφανίστηκε. Προχωρήσαμε, προσκυνήσαμε στο Αγίασμα και στην επιστροφή, στο ίδιο μέρος, αντίκρισα πάλι  τη μαυροφόρα κόρη. Να την, φώναξα., εδώ είναι. Εκείνη σήκωσε το χέρι, με χαιρέτισε και χάθηκε».
γ) Σ` έναν από τους ευκαλύπτους του περιβόλου του ναού αποκόπηκε ένα χονδρό κλαδί. Στο σημείο της κοπής σχηματίστηκε το πρόσωπο κοπέλας με μαλλιά κα φωτοστέφανο (εικάζεται ότι είναι η μορφή της Αγίας). Εκτός όμως από τις παραπάνω μαρτυρίες, ο ναός είναι γεμάτος από αναρίθμητα αφιερώματα πιστών, που θεραπεύτηκαν κατά καιρούς, αδιάψευστοι μάρτυρες των θαυμάτων της Αγίας.
Πλήθος κόσμου από όλα τα μέρη της Ελλάδας συρρέει στο Ιερό προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας για να δεχθεί τις ευεργετικές τις δωρεές. Γύρω από το ναό υπάρχουν αρκετοί ξενώνες για προσκυνητές καθώς και άνετος χώρος για κατασκήνωση και παρκάρισμα οχημάτων.
Η διαδρομή 45 χλμ. Από την πόλη, γίνεται μέσα από γραφικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που οδηγεί έως την είσοδο του προσκυνήματος.

Μη ξεχνάτε να πάρετε μέρος στο giveaway
για την γιορτή της Μαρκέλλας μου εδώ.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας.

Φιλάκια ...

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων ...

Γεια σας ...
Tο κολάρο βοηθάει σιγά σιγά τον αυχένα μου
και οι ίλιγγοι άρχισαν να λιγοστεύουν
και η θάλασσα συνεχίζει να είναι στη ζωή μου.



 Σήμερα με τις καλοκαιρινές αποδράσεις
θα ταξιδέψουμε στη Σαλαμίνα και πιο ειδικά στο Τύμβο των Σαλαμινομάχων.





Ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Κυνόσουρας, μπροστά στο θαλάσσιο χώρο όπου έγινε η ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. Αντίπαλοι στη ναυμαχία βρέθηκαν οι στόλοι των ενωμένων δυνάμεων των Ελλήνων με 370 πλοία, από τα οποία τα μισά ήταν Αθηναϊκά, και των Περσών. 




Ο Η θέση της αντιπαράθεσης, που ήταν επιλογή του Θεμιστοκλή, ευνοούσε τα γρηγορότερα, μικρότερα και πιο ευκίνητα ελληνικά πλοία. Στο τέλος της ναυμαχίας, ο κραταιός περσικός στόλος είχε αφανιστεί και οι Έλληνες είχαν αποκρούσει την περσική απειλή για κατάληψη της Πελοποννήσου.



Ο Τύμβος, αφιέρωμα μνήμης, είναι ένας κυκλικός λιθοσωρός ύψους περίπου είκοσι μέτρων και έχει κατασκευαστεί από πωρόλιθους και λατύπη. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το χάλκινο άγαλμα των Σαλαμινομάχων, έργο του γλύπτη Αχιλλέα Βασιλείου.

Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις


Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:
http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html
Ιστολόγια που συμμετέχουν:
http://ekfrastite.blogspot.gr/ 


Μη ξεχνάτε να πάρετε μέρος στο giveaway
για την γιορτή της Μαρκέλλας μου εδώ.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.
Φιλάκια...

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Μπαλάντα ...

Γεια σας ...
Ο Ιούλιος συνεχίζεται με ιλίγγους και ένα κολάρο 
που πρέπει να φοράω συχνά 
αλλά δε φεύγω απ΄την θάλασσα.


Σε 4 μέρες είναι η γιορτή της Μαρκέλλας μου και αποφάσισα να την γιορτάσω
με ένα giveaway σε όλες τις σελίδες μου.
Αφήνοντας ένα σχόλιο σε αυτή την ανάρτηση
κάποιος στις 23 του μήνα μετά από κλήρωση θα κερδίσει ένα δωράκι από μένα.
Η φωτογραφία του giveaway ακολουθεί:


Όλη αυτή η περιπέτεια της υγείας μου 
μου θύμισε ένα τραγούδι 
που αγαπούσα παλιά.


ΜΠΑΛΑΝΤΑ - ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ Στίχοι: Ανδρέας Τσουκαλάς Μουσική: Ανδρέας Τσουκαλάς Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Τσουκαλάς Το ξέρω θα'ναι αυτό το τέλος, για μια στιγμή απορώ πως πέρασε ο καιρός, δεν ξέρω. Στη πρώτη τη βροχή πως να πιστέψω, πως φτάνει μόνο αυτή για να τελειώσει ολόκληρη ιστορία. Στο γκρίζο ουρανό χάθηκε ο ήλιος, και η θάλασσα και αυτή γεμίζει σκοτεινή το φόντο. Κοιτάζω σιωπηλά τον άδειο δρόμο, και χίλιες δυο μορφές που μ'άγγιζαν στο χθες σκορπούν μια ελπίδα. Το ξέρω θα'ρθουν και άλλα καλοκαίρια, ο ίδιος ήλιος πάλι θα φανεί. Τις νύχτες θα σκορπούν το φως τ'αστέρια, της θάλασσας το γκρίζο χρώμα θα χαθεί. Μα δεν θα'ρθει ποτέ το καλοκαίρι, αυτό που μόλις πέρασε στο χθες. Κανένας δεν μπορεί να ξαναφέρει, τις αναμνήσεις που με γέμιζαν τόσες χαρές. Θυμάμαι ένα γλυκό κορίτσι, πορφύρα στα μαλλιά, λουλούδια στη καρδιά, δυο χείλη... Στο κάθε της φιλί ξαναγεννιόμουν, και όταν γελούσε αυτή ανοίγαν λες οι ουρανοί εμπρός μου. Μα φεύγει ο καιρός και τώρα, πλησίασε πολύ η πιο δύσκολη στιγμή, στα είκοσι μου χρόνια. Ήταν γραφτό αυτό το καλοκαίρι, να μου θυμίζει τόσα, ίσως τις πιο όμορφες στιγμές ως τώρα. Το ξέρω θα'ρθουν και άλλα καλοκαίρια, ο ίδιος ήλιος πάλι θα φανεί. Τις νύχτες θα σκορπούν το φως τ'αστέρια, της θάλασσας το γκρίζο χρώμα θα χαθεί. Μα δεν θα'ρθει ποτέ το καλοκαίρι, αυτό που μόλις πέρασε στο χθες. Κανένας δεν μπορεί να ξαναφέρει, τις αναμνήσεις που με γέμιζαν τόσες χαρές.





Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος – Γιάννης Ρίτσος ...

Γεια σας ...
Ο Ιούλης συνεχίζεται με όμορφες στιγμές.


Κάτι όμορφο θα σας παραθέσω σήμερα.
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος – Γιάννης Ρίτσος
Σχετική εικόνα


Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε,
γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου,
σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,
κι όταν κλείνεσαι μέσα σ’ αυτόν τον ήχο του πετάγματος
νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,
κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα,
μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου – η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κ’ η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.


Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.

Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.

Φιλάκια ...

Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Καταρράκτες της Φόνισσας ή Νεράιδας ...

Γεια σας ...
Ο Ιούλιος συνεχίζεται με όμορφες στιγμές.


Σήμερα με τις καλοκαιρινές αποδράσεις
θα ταξιδέψουμε στα Κύθηρα και πιο ειδικά στους Καταρράκτες της Φόνισσας ή αλλιώς Νεράιδας.


 Όταν φτάσετε στο χωριό Μυλοπόταμος ακολουθήστε την πινακίδα “Νεράιδα, Καταρράκτης” για να φτάσετε σ έναν τόσο ειδυλλιακό τόπο που δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Εδώ υπάρχουν και οι ερειπωμένοι πλέον νερόμυλοι. Προχωρήστε πιο κάτω και μείνετε στην κυριολεξία άφωνοι! Νερά τρέχουν παντού, δημιουργούν ρυάκια, καταρράκτες, λιμνούλες, πισίνες. Ο πρώτος καταρράκτης τρέχει από είκοσι μέτρα ύψος.



Οι πιο ατρόμητοι τολμούν να κολυμπήσουν στη λιμνούλα που σχηματίζεται στα πόδια του καταρράκτη ή να κάνουν τη βουτιά τους σ ένα νερό το οποίο είναι πεντακάθαρο, αλλά και αρκετά κρύο.


Το χρώμα είναι πράσινο παντού τόσο στη γύρω φύση, η βλάστηση είναι πραγματικά πλούσια, όσο και στα κρυστάλλινα νερά. Το μπάνιο είναι πραγματικά αναζωογονητικό. Θα βγείτε στην κυριολεξία καινούργιοι από τις βάθρες. Το μυαλό σας θα έχει αδειάσει από κάθε σκοτούρα, ενώ το δέρμα σας θα έχει σφίξει λες και έχετε ακολουθήσει κούρα στο πιο εξειδικευμένο κέντρο αισθητικής.


 Ο θρύλος λέει, ότι δυο γυναίκες μάλωναν στην κορυφή του γκρεμού απ' όπου πέφτει το νερό και πάνω στην ένταση της στιγμής, η μια απ' αυτές έσπρωξε και σκότωσε την άλλη. 



Οι πιο ρομαντικοί θα νομίσουν ότι εκεί που περπατούν ανάμεσα στα νερά και τα πράσινα κλαδιά, θα συναντήσουν κάποια νεράιδα. Δεν δόθηκε άλλωστε τυχαία το όνομα στους καταρράκτες! Η όλη περιοχή είναι παραμυθένια.



Κατά μήκος του μονοπατιού θα δείτε αρκετά πέτρινα απομεινάρια από τους πολλούς νερόμυλους που λειτουργούσαν στο φαράγγι και έδωσαν το όνομα στην περιοχή. 

Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις


Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:
http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html 
Ιστολόγια που συμμετέχουν:
http://ekfrastite.blogspot.gr/ 

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.
Φιλάκια...

Κατά μήκος του μονοπατιού θα δείτε αρκετά πέτρινα απομεινάρια από τους πολλούς νερόμυλους που λειτουργούσαν στο φαράγγι και έδωσαν το όνομα στην περιοχή. Η δροσερή όαση είναι ιδανική πρόταση -προστασία από τον δυνατό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού και βέβαια ένα από τα “μην το χάσετε” του νησιού - Copyright © wondergreece.gr
Κατά μήκος του μονοπατιού θα δείτε αρκετά πέτρινα απομεινάρια από τους πολλούς νερόμυλους που λειτουργούσαν στο φαράγγι και έδωσαν το όνομα στην περιοχή. Η δροσερή όαση είναι ιδανική πρόταση -προστασία από τον δυνατό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού και βέβαια ένα από τα “μην το χάσετε” του νησιού. - Copyright © wondergreece.gr
Κατά μήκος του μονοπατιού θα δείτε αρκετά πέτρινα απομεινάρια από τους πολλούς νερόμυλους που λειτουργούσαν στο φαράγγι και έδωσαν το όνομα στην περιοχή. Η δροσερή όαση είναι ιδανική πρόταση -προστασία από τον δυνατό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού και βέβαια ένα από τα “μην το χάσετε” του νησιού - Copyright © wondergreece.gr
Κατά μήκος του μονοπατιού θα δείτε αρκετά πέτρινα απομεινάρια από τους πολλούς νερόμυλους που λειτουργούσαν στο φαράγγι και έδωσαν το όνομα στην περιοχή. Η δροσερή όαση είναι ιδανική πρόταση -προστασία από τον δυνατό μεσημεριανό ήλιο του καλοκαιριού και βέβαια ένα από τα “μην το χάσετε” του νησιού - Copyright © wondergreece.gr

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018

Μονόγραμμα ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Ιούλη συνεχίζονται με θάλασσα και βόλτες.


 Ένα απόσπασμα από το Μονόγραμμα του  Οδυσσέα Ελύτη
σας παραθέτω παρακάτω:

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούςΑπό τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς

Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;


Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.
Φιλάκια ...

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Χωρίς να μας νοιάζει ...

Γεια σας ...
Ο Ιούλιος είναι εδώ με όμορφες στιγμές 
και η θάλασσα με περιμένει ...


Ένα διήγημα που είχα γράψει παλιότερα
θα σας παρουσιάσω σήμερα.
Τίτλος του Μια λάμψη.


Τον γνώρισα λίγα λεπτά πριν. Άγγελος το όνομα του και μπορώ να πω πως ο νονός του είχε δίκιο που τον βάφτισε έτσι.
Είχαμε κανονίσει ραντεβού μετά από τρεις μήνες που μιλάγαμε στο τηλέφωνο. Ένα λάθος του ΟΤΕ μου είχε στοιχίσει μια καρδιά ερωτευμένη. Ήθελα πολύ να τον γνωρίσω γι’ αυτό και  δεν έφερα αντίρρηση όταν μου το πρότεινε. Η φίλη μου η Ράνια όταν το έμαθε είχε τις αντιρρήσεις της.
©       Και αν δεν είναι αυτό που περιμένεις τι θα κάνεις; Θα σηκωθείς και θα φύγεις λέγοντας συγνώμη λάθος;  μου έλεγε συνέχεια και μου δημιουργούσε διάφορες σκέψεις.
Δεν ξέρω τι θα έκανα σε αυτή την περίπτωση αλλά ένιωθα βαθιά στην καρδιά μου πως δε θα συνέβαινε. Από τις συζητήσεις μας είχα καταλάβει πως είναι ευγενικός και του άρεσε να γράφει ποιήματα. Μόνος του έλεγε πως δεν είναι ποιητής απλά γεννήθηκε για να εκφράζει ότι είχε στην καρδιά του με στίχους.  Πολύ ρομαντικό όταν το άκουσα αλλά δε μου έκανε και τόση εντύπωση γιατί είχα διαβάσει πολλά ποιήματα του. Είχα καταλάβει τι η καρδιά του μου έλεγε χωρίς να μπορεί να το εκφράσει με λόγια.
Η συνάντηση είχε ορισθεί σε μια καφετέρια στην Γλυφάδα. Το μέρος ήταν δική μου σκέψη γιατί γεννημένη σε νησί δε μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μην είμαι κοντά σε θάλασσα.  Μόνο κοντά της ήμουνα ευτυχισμένη και ένιωθα ελεύθερη. Ο Άγγελος δεν είχε αντίρρηση για το σημείο συνάντησης.
Λίγα λεπτά μετά τη δύση του ήλιου τον είδα για πρώτη φορά και είχα μείνει άλαλη. Ήθελα τόσα να του πω αλλά το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω τα μάτια του. Ένιωθα σα να τον ξέρω από πάντα αλλά δεν ήξερα γιατί. Κοιτώντας τα μάτια του είχαν μια λάμψη που ήμουνα σίγουρη πως την είχα ξαναδεί. Μου δημιουργούσαν μια ζεστασιά σα να ήμουνα ήδη στην αγκαλιά του και να μην ήθελα ποτέ ξανά να φύγω από εκεί.  Ένιωθα άνετα να με κοιτάει παρόλο που αισθανόμουνα σα να με γδύνει  με τα μάτια του.
Κοντά στην θάλασσα καθίσαμε και ένιωθα τόσο ευτυχισμένη που επιτέλους βρεθήκαμε.  Καθίσαμε σε μια καφετέρια κοντά στη θάλασσα ο ένας απέναντι από τον άλλον. Παραγγείλαμε από ένα ποτό και μέχρι να έρθει απλά κοιτάγαμε τη θάλασσα. Η μέρα σε λίγα λεπτά έδινε τη θέση της στην νύχτα. Ήταν για μένα η καλύτερη ώρα για να πούμε όσα είχαμε στο μυαλό  και τη καρδιά μας. Τα μάτια του μου λέγανε τόσα πολλά που ήθελα να τ ακούσω με λόγια.
Απλώς κοιταζόμασταν χωρίς να μπορούμε να πούμε κάτι. Εγώ  αισθανόμουνα πως είχα έναν κόμπο στο λαιμό και δεν έβγαινε κουβέντα. Με αυτό τον άνθρωπο είχαμε πει τόσα πολλά από το τηλέφωνο αλλά τώρα δεν μπορούσα τίποτα να πω. Λες και δε τον ήξερα και ήταν η πρώτη φορά που μιλούσαμε σήμερα.
Ο Άγγελος προσπάθησε ν΄ ανοίξει μια κουβέντα αλλά και αυτός ήταν έξω απ΄τα νερά του. Παρατηρούσαμε λοιπόν την θάλασσα  χωρίς να μιλάμε. Αυτή την ώρα ήταν τόσο γαλήνια και τίποτα δε θέλαμε να μας διακόψει. Καθώς το σκεφτόμουνα αυτό χτύπησε το τηλέφωνο. Αισθάνθηκα πως μου έκλεβε μια δική μου στιγμή με τον εαυτό μου. Το σήκωσα αμέσως αλλά κανένας δε μου μίλησε. Άκουγα μόνο τον εαυτό μου να λέει «εμπρός εμπρός» και αισθάνθηκα πως κανένας δεν υπήρχε στην άλλη γραμμή.
 Όταν το έκλεισα ο Άγγελος ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Δε με ρώτησε για το τηλεφώνημα μόνο με σήκωσε απ' την καρέκλα και με έβαλε να καθίσω απάνω του. Με πήρε στην αγκαλιά του και μου ψιθύρισε δύο λέξεις που ακόμα είναι χαραγμένες στο μυαλό μου, «Σ' αγαπώ». Ακούγοντας το ένιωσα τέλεια. Ήξερα πως ήταν το μόνο που ήθελα να ακούσω εκείνη την στιγμή.
Κλεισμένη μέσα στην αγκαλιά του δεν ήθελα τίποτα άλλο. Δε μιλάγαμε μόνο ταξιδεύαμε σε ένα καράβι μόνο εγώ και αυτός αγκαλιά και δίναμε φιλιά ο ένας στον άλλον. Φτάνοντας στο νησί μου ήθελα τόσο να τον γνωρίσω στον τόπο μου και αισθάνθηκα πως θα γινόταν και δικός του τόπος. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για τους δύο. Σαν έρωτας κεραυνοβόλος μας ήρθε χωρίς να μας νοιάζει ο χώρος ή ο χρόνος. Θέλαμε πολύ να είμαστε οι δύο μας χωρίς να μας νοιάζει όλος ο άλλος κόσμος.
Η ώρα όμως περνούσε και εμείς ήμασταν ακόμα εκεί αγκαλιασμένοι και ταξιδεύαμε σε τόπους μαγικούς. Αισθάνθηκα πως τον ήξερα τόσο πολύ καιρό σα να είχαμε μεγαλώσει μαζί και η μοίρα τώρα μας έδειξε τι μας επιφύλασσε.
 Όμως η καφετέρια σε λίγα λεπτά θα έκλεινε. Το μάθαμε όταν ήρθε ένας σερβιτόρος και μας το είπε. Ήρθαμε στη πραγματικότητα πληρώσαμε και φύγαμε αγκαλιασμένοι. Δεν είχαμε ακόμα συνειδητοποιήσει που μας πήγαινε η μοίρα αλλά χωρίς να το πει ο ένας στον άλλον σκεφτήκαμε ότι και να είναι να το ζήσουμε.


Ελπίζω να σας αρέσει.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σας.

Φιλάκια ...

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

Καλό μήνααααααααααααα ...

Γεια σας ...
Καλό μήνα σε όλους. 
Ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού είναι εδώ
και εγώ πως αλλιώς θα τον προϋπαντούσα;
Στην θάλασσα με όμορφες στιγμές.


Για τον νέο μήνα τραγουδώ
Το καλοκαίρι μου πολύ δυνατά ...



Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σας.

Φιλάκια ...