Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Και άλλες ευχές ...



Ο Άγιος Βασίλης σε όλους να έρθει και να είσαστε ευτυχισμένοι.
Το 2009 εύχομαι σε όλους να είσαστε ευτυχισμένοι.
Να έχετε προπάντων την υγεία σας εσείς και οι δικοί σας ανθρώποι.
Κάθε ευτυχία και χαρά να υπαρχει στη ζωή σας.
Ότι σας χρωστάνε οι άλλες χρονιές το 2009 να σας το δώσει.
Φιλάκια ...

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Ευχές σε όλους σας ...


Για όλους μου τους φίλους είναι αυτή η εγγραφή
Θέλω σε όλους εσάς να ευχηθώ να έχετε
τα πιο όμορφα Χριστύγεννα της ζωής σας
Να είσαστε ευτυχισμένοι με ότι έχετε επιλέξει
Να έχετε προπάντων υγεία ...

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Το κόκκινο τριαντάφυλλο ...

Καθόμουνα σιωπηλή
μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο,
κοίταζα απέναντι τον κήπο
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήταν εκεί.

Η μέρα ήταν τόσο ηλιόλουστη
ο ήλιος μου χαμογελούσε
μα ξαφνικά ένιωσα στα χέρια μου
μικρές στάλες από βροχή.

Το κόκκινο τριαντάφυλλο εξαφανίστηκε
έμεινα με την απογοήτευση στα μάτια
ήθελα να το βλέπω συνέχεια
να νιώθω τη γλυκιά του μυρωδιά.

Καθώς το κοίταζα μα στάλες δακρύων
ήρθαν στα μάτια μου
η καρδιά μου είχε γίνει κομμάτια
αλλά συνέχιζα.

Κοιτάζοντας το κατάλαβα
πως μέσα απ’ αυτό έβλεπα
κάτι που αγαπούσα
κάτι που λάτρευα πολύ.

Αχ αυτό το τριαντάφυλλο
το είδα με ένα ηλιόλουστο ήλιο
έφυγε όταν έβρεξε
και έμεινα με τη σκέψη του.

Μαρία Έλενα

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η επιστολή από την κηδεία του Αλέξη ...

Τις τελευταίες ώρες ήρθε στα χάρια μου μια επιστολή που μοιραζόταν εχθές

στην κηδεία του δικού μας Αλέξη

του παιδιού που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα

Μεταξύ άλλων αυτή η επιστολή έλεγε :

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!

Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!

Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,

ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.

ΜΑΤΑΙΑ!

Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.

ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ

Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;

ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!

ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα

ΕΜΕΙΣ

κλαίμε κι από μόνοι μας.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Η Ελλάδα καίγεται ...



Η Ελλάδα από άκρη σε άκρη καίγεται

Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις περιουσίες του κόσμου

Ένα παιδί που δεν έφταιγε σε τίποτα έχασε τη ζωή του

Κάποιος πρέπει να πάρει τις ευθύνες επιτέλους

Από το βράδυ του Σαββάτου ένα ΓΙΑΤΙ μου στροβολίζει το μυαλό

Το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους όσους μας κυβερνάνε

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Ονειρεύτηκα …


Ονειρεύτηκα εχθές
πως γύρισες και πάλι κοντά μου
έσκυψες και με φίλησες
στα χείλη τρυφερά
μου είπες πως
δε θα φύγεις ξανά από κοντά μου..

Σε κοιτούσα
στα μάτια με πολύ αγάπη
σκεφτόμουνα τα λόγια σου
και δε πίστευα ότι άκουγα
ένα όνειρο που ζητούσα
γινόταν επιτέλους πραγματικότητα.

Ήταν το όνειρό τόσο ζωντανό
Αισθανόμουνα ευτυχία
Που επιτέλους πραγματοποιούταν
Που όταν ξύπνησα
Δε μπορούσα να ηρεμήσω απ΄ τον πόνο
Που δεν ήσουνα κοντά μου.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Λίγη αγάπη σου ζήτησα ...


Σου έδωσα τα φιλιά μου και τα πήρες,
σου παρέδωσα το κορμί μου και το άρπαξες,
σου χάρισα την καρδιά μου και τη μάτωσες.

Όταν ζήτησα και 'γω λίγη αγάπη,
ξέχασες τα φιλιά μου,
πέταξες το κορμί μου, άδειασες την καρδιά μου.

Τώρα προσπαθώ να φτιάξω ξανά το παζλ του εαυτού μου.
Όμως δε μπορώ γιατί λείπουν τα φιλιά,
το κορμί και η καρδιά μου.

Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Το χρώμα του φεγγαριού ...

-; Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

-; Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.

-; Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-; Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-; Τι χρώμα έχει η χαρά;

-; Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

-; Και η μοναξιά;

-; Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

-; Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-; Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

-; Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

-; ...;Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

-; Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

-; Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι ...; Κοίταξε μακριά στο κενό ...; Και δάκρυσε ...;

Ζω ...;

-; Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;

-; Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μην αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάχτυλα σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησε το!

Συγχωρώ!

-; Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιει μια γουλιά νερό. Σ' αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα 'ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι' αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. Άντε στην υγειά σου!

Ελπίζω!

-; Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πίστεψε με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι από την αρχή. Τώρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξε τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι;.

-; Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα ...; Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. Aντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο. Πρέπει να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές. Αλλιώς, πώς θα θυμάμαι το χαμόγελο αυτηνής της κακούργας της Μελπομένης;

Ποιός έιναι ο δυνατός;

-; Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

-; Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

-; Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!

«Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε».

Ονειρεύονται ...; και ελπίζουν ...;

-; Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.

-; Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

-; Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

-; Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

-; Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται ...;

-; Σε λίγο θα ξημερώσει ...; Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται ...; Ονειρεύονται και ελπίζουν ...;


ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Μαρκέλλα μου Χρόνια πολλά ...

Η κορούλα μου η Μαρκέλλα σήμερα έχει τη γιορτούλα της.

Αχ το κοριτσάκι μου σιγά σιγά μεγαλώνει και γίνεται μια όμορφη κοπέλα.

Θέλω να σας κεράσω από τα γλυκά που έφτιαξα με χεράκια μου γι’ αυτό το γεγονός.




Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Μια ζωγραφιά ...


Κλειδώνω στο τσιγάρο μου το φως

και τις ελπίδες μου που γίνανε καπνός,

μέσα σε ποια ντροπή το δάκρυ σου θα κρύψεις
που αν ξανά με δεις θα κλαις από τις τύψεις.

θα 'σαι πια μια μακρινή εικόνα
μια ζωγραφιά δίχως χρώμα,
φύγε δίχως δάκρυα κι αντίο
συνήθισα της μοναξιάς το πλοίο.

Η απώλεια στα μάτια μου το δείχνει
πως σβήσαν της αγάπης σου τα ίχνη
Τώρα η σιωπή σου έγινε συνήθεια,
η μορφή σου μόνο στα παραμύθια...

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Καλό Καλοκαίρι ...

Ο Ιούλιος μπήκε και όλοι ετοιμαζόμαστε για διακοπές.

Εγώ έχω να σας προτείνω ένα πολύ όμορφο νησί που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Αυτό είναι η Μήλος, ένα νησί που μπορείς να συνδιάσεις τα πάντα.

Καλό Καλοκαίρι λοιπόν.

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

Μόνο για ΣΕΝΑ ...

Στην όμορφη Κύπρο στο λιμάνι της Λεμεσού

Είμαστε αγκαλιά και σου λέω:

Έναν έρωτα γεμάτο πάθος ζω μαζί σου.

Δυο μάτια με κοιτούν με τόση αγάπη.

Δυο χείλια με φιλούν μέχρι να χάσω την αναπνοή μου.

Δυο χέρια με κρατάνε στην αγκαλιά τους.

Είμαι τόσο προστατευμένη εκεί.

Μωρό μου σου λέω

Δεν έπαψα ποτέ να Σ’ αγαπώ

Με κοιτάς με τόση λατρεία στα μάτια

Σου λέω πως ζω μόνο για ΣΕΝΑ

Και εσύ χαμογελάς με τόση γλύκα

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Θα είστε στην καρδιά μας ...

Ότι και να γίνει θα βρίσκεστε πάντα στην καρδιά μας.

Δεν με νοιάζει που δε μπορέσατε να προκριθείτε.

Παίξατε όσο καλύτερα μπορούσατε.

Το ξέρω πως αισθάνεστε κάπως αλλά δεν πρέπει.

Αυτό που κάνατε το 2004 ήταν πάρα πολύ

Μας κάνατε τόσο χαρούμενους που δε θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο.

Για μένα ήσαστε ΑΥΤΟΙ που δείξατε πόσο μεγάλη είναι η Ελλάδα

Το Ευρωπαϊκό του 2004 το αξίζατε και το πήρατε με το σπαθί σας.

Χαίρομαι που είμαι Ελληνίδα και έζησα τόσο μαγικές στιγμές.

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ …

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

3 χρόνια μαζί ...


Σήμερα μου έρχονται στο μυαλό τόσες αναμνησεις.

Ψάχνοντας στα χαρτιά μου βρήκα το ακόλουθο προσκλητήριο.

Διαβάζοντας το αισθάνθηκα κάτι στη καρδιά.

Ήμουνα ευτυχισμένη που έζησα αυτή την στιγμή.

Το προσκλητήριο του γάμου ΜΟΥ έλεγε:

Στη σημαντικότερη στιγμή της ζωής μας,

θέλουμε γύρω μας πρόσωπα που μας αγαπούν

για να μας συντροφέψουν οι ευχές τους

για μια ζωή, για ευτυχία, χαρά και αγάπη.

Γι' αυτό σας καλούμε να μοιραστείτε μαζί μας

την αποκορύφωση της αγάπης μας,

που σφραγίζουμε με την τέλεση του γάμου μας

στις 5 Ιουνίου 2005 ημέρα Κυριακή

και ώρα 19.00 στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων.

Η παρουσία σας θα μας δώσει μεγάλη χαρά.

Θ & Μ

Το είχα γράψει με τα χεράκια μου βάζοντας πολύ αγάπη στις λέξεις του.

Είχα προσέξει και την τελευταία λεπτομέρεια και ευτυχώς όλα πήγα υπέροχα.

Ήμασταν και οι δυο τόσο ευτυχισμένοι και τόσο χαρούμενοι.

Σήμερα που έχουμε επέτειο γάμου λοιπόν θέλω να μας ευχηθώ να τα εκατοστήσουμε.

Θέλω να ακούσουμε το τραγούδι μας και να αισθανθούμε τη μαγεία εκείνης της μέρας.





Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Για την Αμαλία ...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλοήθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακοήθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση
http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.
(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: inf0@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515) Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία"

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Αλήθεια ή ψέμματα ...

Στο παιχνιδάκι αυτό με κάλεσε η Άννα από την Κρήτη.

Οι κανόνες είναι οι εξής:

Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν εσένα.

Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποιά απ’όλες είναι αληθινή.


Μόνο μία από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα

1. Είμαι εθελόντρια στο Χαμόγελο του παιδιου

2. Λατρεύω τα ζώα.

3. Είμαι καπνίστρια 10 χρόνια.

4. Όταν ήμουν 10 χρονών έχασα τον παππού μου.

Προσκαλώ να παίξουν:

Μαριλένα

Sideras

Μαργαρίτα

Νικόλαος

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Μην το ξεχάσεις ...

Θα ήθελα να πω τόσα πολλά αλλά σιωπαίνω.

Δεν ξέρω αν καταλάβεις τα λόγια μου

Σου τα λέω μέσα από την εικόνα

Κρατησέ τα φυλακτό.

Και μην ξεχάσεις ποτέ Σ’ αγαπάω.

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Αυτόγραφο ...

Παρόλο που κανένας δε με προσκάλεσε για να συμμετέχω στο νέο blogοπαίχνιδο με τίτλο "Χειρόγραφο" θέλησα να γράψω κάτι.

Κάθε blogger πρέπει να αναρτήσει ένα δικό του χειρόγραφο (μπορεί να είναι και ζωγραφιά) και στη συνέχεια να το στείλει στο http://www.autographcollectors.blogspot.com/ όπου θα συγκεντρωθούν όλα τα χειρόγραφα.

Οι κανόνες του παιχνιδιού:
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποιείς το autographcollectors με το να βάλεις στο τέλος της ανάρτησής σου: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν και ειδοποίησέ τους.(επίσης απαραίτητο, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)

Δε σκέφτηκα και πολύ τι θα γράψω.

Το αγαπημένο ποιήμα που έγραψα για τα ομορφότερα λουλούδια όλου του κόσμου.

για το http://autographcollectors.blogspot.com

Δεν ξέρω ποιος έχει παίξει γι’ αυτό και προσκαλώ όσους δεν έχουν παίξει.

Φιλάκια ...


Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Μανούλα Σ' αγαπώ πολύ ...

Μια ανθοδέσμη περιμένει σήμερα έναν άνθρωπο που μου έχει σταθεί όσο δεν μπορέιτε να φανταστείτε.

Αυτη είναι η μητέρα μου, ο άνθρωπος που με έφερε στην ζωή και μου έχει διδάξει πάρα πολλά.

Είναι ο άνθρωπος που ότι και να του πω θα με καταλάβει και θα προσπαθήσει να μου δείξει ποιο είναι το σωστό.

Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρή μαζί με την αδερφή μου πηγαίναμε με τον μπαμπά μας και της αγοράζαμε γλαστράκια με λουλούδια και αντί για καρτούλα βάζαμε ένα σημειωματάκι που έλεγε:

Μανούλα Σ’ αγαπάμε πολύ

Οι κόρες σου

Όταν της το δίναμε έβλεπες τα μάτια της δακρυσμένα αλλά δε μπορούσα να καταλάβω γιατί. Τώρα που έγινα και εγώ μητέρα μπορώ να την καταλάβω.

Το πιο όμορφο δώρο που μπορεί να σου κάνει το παιδί σου είναι να σου πει Μανούλα σ’ αγαπώ πολύ.

Μετά απ΄αυτό δεν θέλεις τίποτα άλλο να σου δώσει.

Γι’ αυτό και σήμερα θα της προσφέρω αυτή την ανθοδέσμη και θα της πω Μανούλα Σ’ αγαπώ πολύ.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Το παιδί της αγάπης



Τις τελευταίες μέρες διαβάζω πάρα πολύ ελληνική λογοτεχνία. Διάβάζοντας βρήκα ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ. Είναι «Το παιδί της αγάπης» της Μαρία Τζιρίτα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ένα από τα πιο καλά βιβλία που έχω διαβάσει τελευταία και αυτό φαίνεται και από το απόσπασμα που ακόλουθεί.

Γύρισε πάλι στο σαλόνι, όπου είχε αφήσει τον μικρό να ζωγραφίζει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Με πολύ ενθουσιασμό τού ανακοίνωσε πως ερχόταν η Τασία, φέρνοντας το κέικ σοκολάτας που τόσο του άρεσε, και πως μαζί θα στόλιζαν το δικό τους δέντρο. Πίστευε πως αυτό θα ενθουσίαζε το γιο της, όσο είχε ενθουσιάσει και την ίδια, καθώς σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να συνεχίσει τη δουλειά της απερίσπαστη. Όμως έκανε λάθος. Τα πράγματα δεν έγιναν καθόλου έτσι. Ο Άγγελος κατέβασε τα μουτράκια του και η Τασία στόλισε μόνη της το δέντρο. Ο μικρός έβρισκε συνεχώς αφορμές να διακόπτει τη μητέρα του ώστε να την αναγκάσει ν’ ασχοληθεί μαζί του.
Κατά τις δέκα το βράδυ αποκοιμήθηκε εξαντλημένος στο χαλί δίπλα στην καρέκλα του γραφείου της. Η Μαρίνα ήταν τόσο αφοσιωμένη στη μελέτη της που τον πήρε χαμπάρι τουλάχιστον μετά από μισή ώρα. Τον έβαλε στο κρεβατάκι του και έμεινε εκεί να τον χαζεύει.
«Καρδούλα μου, ξέρεις πόσο τυχερός είσαι που έχεις μια μανούλα να σε λατρεύει όπως εγώ; Ξέρεις ότι υπάρχουν πολλά παιδάκια που μεγαλώνουν χωρίς μανούλα, χωρίς αγάπη; Εσύ όμως, Άγγελέ μου, θα έχεις εμένα πάντα
στο πλάι σου να σε φροντίζω και ποτέ δε θα σου λείψει τί-
ποτε. Ακούς, μωρό μου;»
Ο μικρός όμως ταξίδευε ήδη στην αγκαλιά του Μορφέα.


Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Σαν ένα καρτούν ...

Κοιτάζοντας πίσω μου ξέρω πως δεν ήταν σωστό όλο αυτό αλλά δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά.

Δεν μου είναι και τόσο εύκολο να εμφανίζω την φωτογραφία μου στον κάθε άνθρωπο που θέλει να με γνωρίσει. Στο κάτω κάτω ο πρωθυπουργός είμαι και θέλουν να με δουν. Μια απλή κοπέλα είμαι και τι θα μπορέσουν να καταλάβουν από μια φωτογραφία; Ίσα ίσα θα έβλεπαν μόνο ένα πρόσωπο χωρίς τα συναισθημάτα του και χωρίς τη ζεστασιά που αναβλύζει από τα γραπτά της.

Οχι δεν συμφωνώ και δε μπορεί να μου αλλάξει κανένας γνώμη. Προτιμώ στη θέση της φωτογραφίας να βάλω ένα καρτούν. Μια κοπέλα που να είναι γλυκιά και να γίνει η μασκότ μου. Να μη φαίνεται η φατσούλα της ούτε και τα συναισθηματά της. Απλώς να χαμογελάει και να μου δίνει κέφι για να γράφω καλύτερα. Αργότερα μπορεί ν’ αλλάξω γνώμη αλλά τώρα δεν θέλω να το κάνω.

Δικαιωμα μου είναι να προσέχω που δείχνω τη γλυκιά μου φατσούλα και τα παιχνιδιάρικα ματάκια μου. Αυτά που σε κάθε βλέμμα του απάνω του πετάνε σπίθες και βγάζουν φωτιές. Μόνο σε αυτόν θέλω να δείχνω τα πραγματικά μου συναισθήματα, τα μάτια μου, τον εσωτερικό μου κόσμο.

Μόνο αυτός μπορεί να με καταλάβει ότι και να πω και ότι και να κάνω να με δικαιολογήσει.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Έναν τριανταφυλλένιο μήνα ...

Η άνοιξη είναι πια γεγονός.

Πρώτη του Μάη σήμερα και θέλω να σας ευχηθώ να έχω το πιο όμορφο μήνα.

Δεν θα μπορούσα να σας ευχηθώ χωρίς τ’ αγαπημένα μου λουλούδια.

Τριαντάφυλλα λοιπόν για να είναι ο μήνας μας τριανταφυλλένιος.


Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Καλό Πάσχα ...

Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους μου τους φίλους

Καλή Ανάσταση

Και

Καλό Πάσχα

Είθε η Ανάσταση του Χριστού μας να φέρει χαρά,

ευτυχία και προπάντων υγεία σε σας και τις οικογένειες σας.

Φιλάκια

Μαρία Έλενα

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Τι είναι αγάπη ...

Ποιος μπορεί να ξέρει τι είναι αγάπη. Τα παιδιά έχουν απίστευτες απαντήσεις που δε μπορούμε να τις πιστέψουμε.


Τόνια, 6 ετών
“Όταν η γιαγιά είχε αρθρίτιδα, δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι, της τα έβαφε ο παππούς μου, παρότι κι αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του”


Ρεβέκκα, 8 ετών
“Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του”

Βασίλης, 4 ετών
“Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον”

Κάρολος, 5 ετών
“Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του”

Λευτέρης, 4 ετών
“Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε”

Δανιήλ, 7 ετών
“Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία”

Αιμιλία, 8 ετών
“Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα… θ’ ακούσεις την αγάπη”

Τζένη, 8 ετών
“Αγάπη είναι όταν λες σ’ ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα”


Μαρία, 8 ετών
“Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο”

Κλαίρη, 6 ετών
“Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό”

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Ονειρεύομαι ...

Ονειρεύομαι εσένα και μένα κάτω από τα αστέρια.

Να μιλάμε, να γελάμε και να ξεχάσουμε όλα τα προβλήματα που έχουμε.

Ίσως έτσι καταλάβουμε πόσο αγαπάμε ο ένας τον άλλον και πάψουμε να πονάμε ο ένας τον άλλον.

Λες να μπορεί να γίνει;

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Φυλακτό θύμησης για σένα ...



Τον τελευταίο καιρό μου αρέσει να φτιάχνω διάφορα βιντεάκια με αγαπημένους μου καλλιτέχνες και μοναδικές φωτογραφίες.

Αυτή τη φορά σκέφτηκα να φτιάξω ένα βιντεάκι με ένα ποιήμα του Τάκη Τσαντήλα. Λέγεται Φυλακτό θύμησης και μου άρεσε πάρα πολύ.

Δεν ξέρω αν σας αρέσει αλλά εγώ το λατρεύω και σαν ποιημα αλλά και σαν βιντεάκι.

Το ανέβασα και στο youtubeκαι η διεύθυνση είναι η ακόλουθη για όσους θέλουν να το δουν ακόμα μια φορά :

http://www.youtube.com/watch?v=QGECqWoaJ9s

Οι στίχοι του Τάκη Τσαντήλα απ΄αυτό το τόσο όμορφο ποιημα ακολουθούν:

Φυλακτό θύμησης - Τάκης Τσαντήλας

Τίποτα ανόθευτο
δεν έμεινε απ΄ τη νιότη μας,
μόνο ο έρωτας
που ακόμα σιγοκαίει
τα σωθικά μας,
ένα κομμάτι
ουρανού και θάλασσας,
κληρονομιά για τα χρόνια
που θα ΄ρθουν
και μια φωτογραφία ξέθωρη,
φυλακτό ανεκτίμητο
στο απέραντο περιβόλι
της θ ύ μ η σ η ς


Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Όλη η Αθήνα μια καρδιά ...

Γενικά οι εκθέσεις μου αρέσουν πάρα πολύ. Έτσι όταν έμαθα πως θα γινόταν μια έκθεση στην Αθήνα με καρδιές θέλησα να πάω να τις δω.

Όμως μια ο καιρός ήταν πολύ κακός, μια ήμουνα άρρωστη και δεν τα κατάφερνα.

Τις ημέρες των Αποκριών επιτέλους τα κατάφερα και πήγα.

Δεν μπορώ να πω πως τις είδα όλες αλλά μου άρεσαν όσες είδα.




Αυτή που θύμισε ένα ρολόι μια που ολόκληρη η ζωή μας περνάει από ένα ρολόι.


Η Καρδιά φάκελος ήταν πολύ ωραία μια που μπορώ να στείλω γράμμα στα αγαπημένα μου πρόσωπα.


Αχ αυτά τα τριαντάφυλλα. Και σε καρδιά αυτά τα λάτρεψα.

Η Έκθεση δυστυχώς τελείωσε και δεν θα δω άλλες καρδιές.

Πιστεύω πως ήταν μια πολύ ωραία έκθεση και πολύ πρωτότυπη να γεμίσει όλη η Αθήνα καρδιές.

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

Ένα βιβλίο στη σελίδα 123 ...

Δέχτηκα πρόσκληση από την Τρελοφαντασμένη για το παιχνίδι που παίζεται τελευταία σχετικά με ένα βιβλίο ...
Ανοίγουμε λέει το βιβλίο που βρίσκεται δίπλα μας και γράφουμε ένα απόσπασμα από τη σελίδα 123
Εγώ άνοιξα το βιβλίο «Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι» της Λένα Μαντά και πηγαίνοντας στην 123 σελίδα έγραψα το ακόλουθο απόσπασμα.

Τα μαλλιά της, λυτά, έτσι όπως πάντα του άρεσαν, χύθηκαν μπροστά στο προσωπό της. Το στήθος της πρόβαλε προκλητικό από το άνοιγμα του βραδινού φορέματος που φορούσε. Τα χείλη της είχαν μισανοίξει και η ανάσα της, που έβγαινε λαχανιασμένη, του έκαιγε το πρόσωπο. Την έριξε στο χαλί και έπεσε πάνω της με μανία. Η Μελισσάνθη σοκαρίστηκε για ελάχιστα δευτερόλεπτα ... και ύστερα ανταποκρίθηκε. Σαν διψασμένο το κορμί της δέχτηκε τα βίαια χάδια του και τα σκληρά φιλιά του, και του τα ανταπέδωσε με την ίδια ένταση. Του ξέσκισε με μανία τα ρούχα, την ίδια στιγμή που τα δικά της ήταν ήδη κουβάρι πεταμένο σε μιαν άκρη. Της ερχόταν να ξεφωνίσει απ΄τη χαρά της, καθώς το κορμί της καλωσόριζε τον άντρα της τον άντρα που είχε γνωρίσει και όχι έναν κουρασμένο γέρο, που τα χάδια και τα φιλιά του είχαν καταντήσει χλιαρό ψιλόβροχο, ανίκανο να δροσίσει μια γη που φλεγόταν από επιθυμίες. Η κορύφωση τους άφησε ξέπνοους η Μελισσάνθη τον κοίταξε και συνειδητοποίησε πόσο πολύ της είχε λείψει αυτή η πλευρά του Απόστολου. Ήταν έτοιμη να ξανρχίσει πάλι, αλλά οι ατέλειωτοι μήνες που είχε περάσει με έρωτα σε ... δόσεις τη φόβισαν. Γυμνή όπως ήταν, σηκώθηκε να πάει στο δωματιό τους. Μπήκε κατευθείαν στο μπάνιο και σχεδόν τρόμαξε, όταν κατάλαβε τον Απόστολο να την πλησιάζει. Σχεδόν δεν πίστευε στην τύχη της όταν την άρπαξε και πάλι κάτω από το καυτό νερό.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Ένα τραγούδι για σένα ...



Μετά από την προτροπή της Μαριλένας να γράψω ένα τραγούδι που να το τραγουδάει γυναίκα και ένα που να το τραγουδάει άντρας και να το αφιερώσω στον άντρα μου έφτιαξα αυτό το βιντεάκι.

Το τραγούδι είναι το «Σ’ αγαπώ» τραγουδισμένο από τον Αντώνη Ρέμο και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Οι στίχοι είναι οι ακόλουθοι:

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
κάτι να σε εντυπωσιάσει,
στον αέρα ένα σημάδι σου να πιάσει
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα κολλάω και πάλι σ' όλα εκείνα,
που έλεγε γελώντας η Μελίνα
Βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω,
που είναι πάντα καινούριο κι απλό.

Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.

Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ’ αρχίσουν.

Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ
μα νομίζω τίποτα δε μου ανήκει,
τα κρατάει καλά κρυμμένα η Αλίκη
Ψάχνω κάτι καινούργιο να πω,
να μη το 'χω ξανακούσει ούτε κι εγώ.

Ψάχνω κάτι καινούργιο αλλά
τριγυρνώ συνεχώς στα παλιά
με τη βάρκα του Μάνου σ' ένα κύμα,
το γαλάζιο του Οδυσσέα σ' ένα ποίημα
βρήκα κάτι λοιπόν να σου πω
που είναι πάντα καινούργιο κι απλό.

Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ,
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.

Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ' αρχίσουν.

Ελπίζω να τα κατάφερα με το παιχνίδι.


Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Μαντέψτε ...

Καλό μήνα σε όλους.

Έβγαλα κάποιες φωτογραφίες τα παιχνίδια της Μαρκέλλας αλλά και τα δικά μου.

Από εσάς θέλω να μου πείτε ποια είναι τα δικά μου και ποια της Μαρκέλλας.








Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Η Ιθάκη μας είναι τόσο κοντά ...

Από την πρώτη φορά που διάβασα το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιθάκη» το αγάπησα.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Στο γυμνάσιο η καθηγήτρια των Νέων Ελληνικών όταν μας το έφερε και μας το διάβασε μας ρώτησε τι μας άφησε. Εγώ της είχα απαντήσει πως καθώς το διαβάζαμε μου άφησε μια ελευθερία για ότι και να ήθελα να κάνω. Μια ελευθερία πως ότι και να θέλω μπορώ να το καταφέρω φτάνει να το θέλω πάρα πολύ.

Τώρα ξαναδιαβαζοντάς το αισθάνομαι δέος γι’ αυτό το μεγάλο ποιητή μας που έχει γράψει τόσα πολλά αριστουργήματα. Αναμεσά τους την «Ιθάκη» που για μένα είναι το καλυτερό του ποίημα. Ένα ποίημα που μας λέει να έχουμε υπομονή και ότι στόχος πρέπει να επιτευχθεί θα επιτευχθεί.

Με την υπομονή κανένας δεν έχει χάσει. Σιγά σιγά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα και να είμαστε και ε

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Ο Tweety και η Μαρκέλλα ...

Όταν γεννήθηκε η Μαρκέλλα ήθελα το δωματιό της να είναι το ομορφότερο στο κόσμο. Είναι βλέπετε η πριγκιπέσσα μου και δεν μπορεί να έχει ένα δωμάτιο που να μη της αντιπροσωπεύει.

Ο αγαπημένος μου ήρωας των κινούμενων σχεδίων είναι ο Tweety. Δεν ξέρω πότε το έπαθα αυτό να μου αρέσει τόσο πολύ ο Tweety. Έτσι όταν ψάχναμε να βρούμε θέμα για το δωμάτιο της πριγκιπέσσας μας σκέφτηκα να είναι αυτό.


Αγοράσαμε ότι υπήρχε με αυτό τον όμορφο ήρωα των κινούμενων σχεδίων και τα βάλαμε στον τοίχο φτάχνοντας κάτι το τέλειο.

H μικρή πριγκιπέσσα δεν μπορούσε να μην έχει ένα φωτιστικό με τον γαπημένο της ήρωα. Έτσι φάγαμε όλο τον κόσμο αλλά το βρήκαμε.

Από τις φωτογραφίες που σας παραθέτω πιστεύω πως και εσείς θα πείτε πως είναι πανέμορφο το δωμάτιο της πριγκιπέσσας μου.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Σ' ευχαριστώ ...


Ο έρωτας σήμερα γιορτάζει και εγώ θέλω να αφιερώσω αυτό το βιντεάκι που το έφτιαξα μόνη μου στον ερωτά μου, στον άντρα μου.

Στον άνθρωπο που εδώ και 9 χρόνια βρίσκεται στην ζωή μου και την έχει ομορφήνει τόσο πολύ. Στον άνθρωπο που μου έκανε το μεγαλύτερο δώρο, την κορούλα μας.

Τα ηλιοβασιλέματα μας αρέσουν τόσο πολύ και στους δύο ίσως γιατί σ’ ένα ηλιοβασίλεμα του Ιουνίου γνωριστήκαμε και αγαπηθήκαμε με την πρώτη ματιά. Τον είδα και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πως με αυτό τον άνθρωπο θα ήθελα να περάσω ολόκληρη την ζωή μου. Απ΄ότι μου και είπε και εκείνος αργότερα το ίδιο σκέφτηκε.

Ερωτευτήκαμε και πραγματικά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας ο ένας χωρίς τον άλλον. Παρόλο που υπήρχαν ενδοιασμοί στην αρχή από μέρους μου γρήγορα κατάλαβα πως ήταν ο σωστός άνθρωπος που θα με έκανε την πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο.

Αποφασίσαμε να παντρευτούμε και κάθε μέρα με έκανε τόσο ευτυχισμένη με την αγάπη του και τα λόγια του που ήταν τόσο γλυκά. Από το βλέμμα του φαινόταν πόσο ερωτευμένος ήταν και όλοι το καταλάβαιναν.

Μερικές φορές οι φίλοι του τον κοροίδευαν λεγντάς του περιπαικτικά και εμείς ερωτευτήκαμε αλλά δε τρελαθήκαμε. Αυτός τους άκουγε και χαμογελούσε χωρίς να τους δίνει απάντηση μόνο σκεφτόταν πως δεν γνώρισαν το κατάλληλο πρόσωπο.

Την ημέρα του γάμου μας εγώ ήμουνα τόσο ευτυχισμένη με το λευκό μου νυφικό και με μια τελετή που την είχα διοργανώσει μόνη μου μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ήταν ένας ονειρικός γάμος μόνο και μόνο γιατί αυτός ήταν ο άνδρας που περίμενα σε ολόκληρη την ζωή μου.

Το ταξίδι του μέλιτος στην Κύπρο, ένα ονειρό μου που πραγματοποιήθηκε, περάσαμε τόσο όμορφα και τόσο τέλεια μόνο και μόνο γιατί ήμασταν μαζί.

Όταν έμαθα πως ήμουν έγκυος ήταν ο πρώτος που ήθελα να το πω και να τον ευχαριστήσω για το τόσο όμορφο δώρο του.

Η ζωή μαζί του είναι μια απόλαυση και απ΄όταν γεννηθηκε και η ζουζουνίτσα μας είμαστε τόσο ευτυχισμένοι που κανένας δεν μπορεί να μας την χαλάσει.

Πραγματικά σήμερα δεν θέλω κανένα δώρο απ΄αυτόν μου φτάνει μόνο η αγάπη του και η ζεστασιά που αισθάνομαι όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά του.

Μωρό μου Σ’ ευχαριστώ για όλες τις όμορφες στιγμές που μου έχεις χαρίσει και Σ’ αγαπώ πολύ.