Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Φιέστα 2013-2014

Γεια σας ...
Ο ήλιος σιγά σιγά όλο και πιο πολύ καίει
και εγώ δεν χάνω ευκαιρία για μια βόλτα στην θάλασσα.


Hαγάπη μου για τον Πειραιά 
φαίνεται και έτσι και η σημερινή ανάρτηση
 έχει άμεση σχέση μαζί του.
Ο Ολυμπιακός στις 13 Απριλίου σκέφθηκε πρωταθλητής για το 2013-2014
και εγώ δεν θα μπορούσα να λείπω.
Υπόσχομαι πως θα βάλω φωτος και από τον αγώνα που προηγήθηκε
με τον Απόλλωνα.
Τώρα αυτό που θέλω είναι να απολαύσω αυτές τις στιγμές.

Η φιέστα ήταν ονειρική και αυτό φαίνεται 
και από τις φωτος που ακολουθούν:



Στήθηκε μια εξέδρα που απάνω της ανέβηκαν οι πρωταθλητές.


Όλα τα έσοδα από τον αγώνα που προηγήθηκε πήγαν στην Unicef.


H φιέστα ξεκινάει με κάποιον να πάιζει τα μπούρλο


στον ρυθμό των πρωταθλητών.


Πολλά παιδιά αφήνουν να ανέβουν 41 μπαλόνια στον ουρανό 
μαζί με τον Κριστιάν Καρεμπέ.


Τα παιδιά μένουν για λίγο ακόμα.


Μουσικές ακούγονται απο παντού και σιγά σιγά 


όλοι οι πάιχτες έρχονται να πάρουν θέση στο βάρθρο.



Οι 40 κούπες που έχουν κερδίσει οι ερυθρόλευκοι εμφανίζονται


και οι παίκτες με χειροκροτήματα εμφανίζονται



και ένας ένας παίρνουν την θέση τους


στο βάρθρο.


Όταν όλοι οι παίκτες παίρνουν τις θέσεις τους


στο βάρθρο ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας,


γεμίζει βεγγαλικά ο ουρανός του


γιορτάζοντας 41 πρωταθληματα που έχει καταχτήσει


η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.



Ο γύρος του θριάμβου ξεκινάει


μαζί με τους παίκτες ακολουθεί ο ΘΡΥΛΕΩΝ


και οι παίκτες παίρνουν το χειροκρότημα που τους αξίζει



για την τόσο καλή δουλειά που κάναμε φέτος.


Σταματάνε μπροστά στην ΘΥΡΑ 7 


σείεται το γήπεδο από τα τραγούδια


αλλά και από τα βαρελότα που πέφτουν στην ΘΥΡΑ 7



Όλος ο κόσμος του Ολυμπιακού γινόμαστε μια γροθιά
και τραγουδάμε τον ύμνο της ομάδας.

Μια πρώτη γεύση της φιέστας με φώτος ξεκίνησε
και ακολουθεί ανάρτηση με βίντεο.

Αυτά για σήμερα.

 Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Στον Πειραιά ...

Γεια σας ...
Το Πάσχα πέρασε και θέλω να ευχηθώ σε όλους
Χριστός Ανέστη με υγεία προπάντων.
Ο καιρός παρόλο που μας ταλαιπώρησε φτιάχνει σιγά σιγά
και έτσι η βόλτα στην θάλασσα δε μπορούσε να μην γίνει.


Πριν το Πάσχα έκανα μια βόλτα στον Πειραιά 
και έπεσα πάνω στην πλατεία Τερψιθέας.




Η πλατεία τερψιθέας σημαντική ως προς την θέση της αφού ένωνε δύο διαφορετικά λιμάνια (το εμπορικό λιμάνι με το Πασαλιμάνι το τουριστικό λιμάνι δηλαδή) αλλά και δύο διαφορετικούς κόσμους αυτόν του λιμανιού (της τρούμπας), του λιμανιού, της νύχτας, της θάλασσας (θα μπορούσαμε να δώσουμε εκατοντάδες ονόματα) και αυτόν της αστικής τάξης της πόλης αφού από το ύψος της πλατείας και προς το Πασαλιμάνι συναντούσε κανείς τα πιο όμορφα κτήρια επιφανών ανθρώπων που σήμερα τα περισσότερα στέκονται παρατημένα με την δικαιολογία του "διατηρητέου".  




Εαν προσπαθούσαμε να εξερευνήσουμε οπτικά την πλατεία τερψιθέας με την φορά του δείκτη ενός ρολογιού τότε φανταστείτε έναν τεράστιο λεπτοδείκτη να μας δείχνει ακριβώς. Αυτό το ακριβώς πέφτει πάνω στο άγαλμα του ήρωα των ιμίων Παναγιώτη Βλαχάκου. Πολλοί είναι αυτοί που τον γνωρίζουν ώς τον ήρωα του πολεμικού μας ναυτικού αντιπλοίαρχο Βλαχάκο, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι υπήρξε ναυτοπρόσκοπος στον πειραιά (1ο σύστημα ν/π πειραιά) και για αυτό τον λόγο δύο φορές τον χρόνο (28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου) όλοι οι πρόσκοποι πειραιά μετά την παρέλαση βρίσκονται κάτω από το άγαλμά του για να του αποδώσουν τιμές και να βγάλουν τις απαραίτητες φωτογραφίες εκεί ως δείγμα ότι δεν τον ξέχασαν.












Πολλά δέντρα και λουλούδια βρήκα εδώ και δεν έχασα την ευκαιρία να τα φωτογραφήσω.




Και ένα πουλί έκανε βόλτες και το κυνηγούσα για να το φωτογραφήσω.



 Στο τελευταίο σημείο μας (θέση παρά πέντε) πρίν ολοκληρώσουμε την πλήρη περιστροφή της πλατείας βρίσκουμε το άγαλμα της 17χρονης Ηρώς Κωνσταντοπούλου. Εκτελέστηκε στην Καισαριανή το 1944 από τους Γερμανούς, αφού πρώτα βασανίστηκε στην οδό Μέρλιν από την κομαντατούρ (είναι φίλοι μας οι γερμανοί και τα μνημόνιά τους είναι για το καλό μας). Ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και μόλις που είχε προλάβει να τελειώσει τις γυμνασιακές της σπουδές. Η ζωή και η δράση της γυρίστηκαν ταινία με τίτλο "17 σφαίρες για έναν άγγελο". 


Η πλατεία Τερψιθέας το 2006 μετανομάστηκε σε Κωνσταντίνου Καραμανλή.


Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις

Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή:
http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html
 

Ιστολόγια που συμμετέχουν: http://ekfrastite.blogspot.gr/ 
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
 



Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχολιά σας.


Φιλάκια ...

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ευχές για ένα όμορφο Πάσχα ...

Γεια σας ...
Το Μεγάλο Σαββάτο ξημέρωσε 
παρόλο που έχω πολλά να κάνω και σήμερα
μια βόλτα στην θάλασσα την είχα ανάγκη.


Η Ανάσταση του Χριστού μας σε λίγες ώρες θα είναι γεγονός.


Εγώ θα ήθελα να σας ευχηθώ 
Καλή Ανάσταση 
και
Καλό Πάσχα 
με υγεία.

Αυτά για σήμερα.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...


Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Η Συμμετοχή μου στο 3ο Συμπόσιο Ποίησης ...

Γεια σας ...
Μεγάλη Δευτέρα σήμερα και θέλω να ευχηθώ σε όλους σας
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα με υγεία.
Η θάλασσα ούτε και σήμερα  μου έλειψε.


Το ιστολόγιο Η Ζωή είναι ωραία μερικές μέρες πριν
διοργάνωσε το 3ο Συμπόσιο Ποίησης.
Εγώ πήρα μέρος με το εξής ποιήμα:

Το κόκκινο τριαντάφυλλο …

Καθόμουνα σιωπηλή
μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο,
κοίταζα απέναντι τον κήπο
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ήταν εκεί.

Η μέρα ήταν τόσο ηλιόλουστη
η άνοιξη μας είχε επισκεφτεί
μα ξαφνικά ένιωσα στα χέρια μου
μικρές στάλες από βροχή.

Το κόκκινο τριαντάφυλλο εξαφανίστηκε
έμεινα με την απογοήτευση στα μάτια
ήθελα να το βλέπω συνέχεια
να νιώθω τη γλυκιά του μυρωδιά.

Καθώς το κοίταζα  στάλες δακρύων
ήρθαν στα μάτια μου
η καρδιά μου είχε γίνει κομμάτια
είχε νιώσει την αναγέννηση αλλά συνέχιζα.

Κοιτάζοντας το κατάλαβα
πως μέσα απ’  αυτό έβλεπα
κάτι που αγαπούσα
κάτι που λάτρευα πολύ.

Αχ αυτό το τριαντάφυλλο
το είδα με ένα ηλιόλουστο ήλιο
έφυγε όταν έβρεξε
και έμεινα με τη σκέψη του.
 
Ευχαριστώ πολύ όσους με ψήφισαν. 
 
Αυτά για σήμερα.
 
Ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
 
Φιλάκια ...

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Spring Lovers Tag ...

Γεια σας ...
Μια βόλτα στην θάλασσα 
είναι ότι καλύτερο και σήμερα.

 

Η Λίζα από το ιστολόγιο Η Λίζα και (όλοι) οι άλλοι 
με προσκάλεσε σε παιχνίδι Άκρως ανοιξιάτικο 
κι άκρως γυναικείο που ονομάζεται Spring Lovers Tag.
Την ευχαριστώ πολύ. 


Οι κανόνες είναι οι εξής:
  1. Αναφέρουμε το άτομο που μας έκανε tag.
  2. Απαντάμε στις ερωτήσεις που μας δόθηκαν και στο τέλος προσθέτουμε τρεις δικές μας.
  3. Κάνουμε tag κι άλλες bloggers.
  4. Τις ενημερώνουμε σχετικά.

Ερωτήσεις:
 
1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου σχέδιο στα νύχια για την άνοιξη;

Μου αρέσει το ροζ με λουλούδια.

2.Ποιο χρώμα κραγιόν θεωρείς must για την άνοιξη;
 
Το ανοιχτό ροζ.

3. Αγαπημένο outfit για την άνοιξη;

Ανοιχτόχρωμα ρούχα και πιο ειδικά στα χρώματα του ροζ.

4. Αγαπημένο ανοιξιάτικο αξεσουάρ;

Κοσμήματα με διάφορα λουλούδια.

5. Αγαπημένο ανοιξιάτικο φρούτο;

Για τις φράουλες τρελαίνομαι.

6. Ποια μυρωδιά σου θυμίζει άνοιξη;

Η πασχαλιά είναι η πιο όμορφη μυρωδιά της άνοιξης..

7. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βερνίκι νυχιών γι' αυτή την εποχή;

Το ροζ.

8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;

Το τριαντάφυλλο λατρεύω.

9.Τι συναισθήματα σε γεμίζει η άνοιξη;

Πολύ αισιοδοξία για μια καινούρια αρχή.

10. Την άνοιξη κάνεις κάτι που δεν κάνεις τους υπόλοιπους μήνες; Αν ναι, τι;

Περπατάω πολύ και λιάζομαι.

11. Ποιο άρωμα βάζεις την άνοιξη;

Δε φοράω αρώματα την άνοιξη.

12. Πες μου κάτι που νιώθεις την επιθυμία να το αγοράσεις αμέσως μόλις μπει η άνοιξη!

Χρωμαστά ρούχα.

13. Υπάρχει κάτι που σε αγχώνει με τον ερχομό της άνοιξης;

Τίποτα δεν με αγχώνει.

14. 3 λέξεις που δηλώνουν τα συναισθήματα σου για την άνοιξη!

Αισιοδοξία, αγάπη, χαρά.


Συν 3 ερωτήσεις της Λίζας

1. Αγαπημένη ανάμνηση μιας ανοιξιάτικης μέρας ή νύχτας.
 
Μια αγάπη φτιαγμένη με ήλιο γεμάτη. 

2. Αγαπημένο ρόφημα στις ανοιξιάτικες βόλτες.
 
 Χυμός πορτοκάλι.

3. Αγαπημένη ταινία για ανοιξιάτικα βράδια.
 
Όλες με την Τζούλια Ρόμπερτς.

Συν 3 δικές μου ερωτήσεις:
  1. Τι σου αρέσει να κάνεις την άνοιξη;
  2. Τι αγάπας σε αυτή την εποχη.
  3. Αγαπημένο χρώμα;

Επειδή δεν ξέρω ποια το έχει πάρει
ας το πάρει όποια το θέλει.

Αυτά για σήμερα.

Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Το τέλος της ιστορίας ...

Γεια σας ...
Λίγες μέρες έμειναν μέχρι το Πάσχα 
και ανάμεσα από τις προετοιμασίες
την βολτούλα μου στην θάλασσα δε την ξεχνάω.


Συνεχίζοντας ...

Το διήγημα μου
Γιατί ΘΕΕ μου; Γιατί σε ΜΕΝΑ;
σας αρεσε πολύ 
γι' αυτό και σήμερα σας βάζω την συνέχεια.
 
Το βράδυ με όση ηρεμία μπορούσα να έχω μίλησα στον Κωνσταντίνο. Του εξήγησα πως το είχα μάθει και προς έκπληξη μου ήταν πολύ ήρεμος. Μου είπε πως κάποιος από τον στρατό τον έμπλεξε και ήθελε να ξεφύγει αλλά δεν ήξερε τον τρόπο.
Του πρότεινα την φίλη μου και δέχτηκε να πάμε στο ιατρείο της. Εγώ ήμουνα πολύ χαρούμενη που είχα πάλι το παιδί μου ήρεμο και έτοιμο να πολεμήσει τον χειρότερο εφιάλτη που μπορούσε να του τύχει.
Την άλλη μέρα επισκεφτήκαμε την φίλη όπου τον συμβούλεψε να πάει σε έναν κέντρο για να ξεφύγει από αυτό τον εφιάλτη. Ο Κωνσταντίνος την άκουσε προσεκτικά και συμφώνησε σε όλα. Έτσι μετά από λίγες μέρες πήγε στο κέντρο. Έκανε σκληρές προσπάθειες για να ζήσει και πολεμούσε με πολύ πείσμα.
Εγώ τον επισκεπτόμουν αρκετά συχνά και κάθε φορά θαύμαζα το πείσμα του. Δεν ήξερα πως είχε τόσο πείσμα για ζωή και αναρωτιόμουν από που το είχε πάρει. Καθώς το σκεφτόμουν αισθάνθηκα πολύ χαζή. Ο Κωνσταντίνος είχε πάρει το πείσμα από μένα που ενάντια σε όλους τον μεγάλωσα και τον φρόντισα όσο καλύτερα μπορούσα.
Μετά από αρκετούς μήνες προσπαθειών ο Κωνσταντίνος βγήκε νικητής και εγώ ήμουν η πιο ευτυχισμένη μητέρα σε όλο το κόσμο. Το παιδί μου ήταν και πάλι μαζί μου και νικητής της ζωής.
Βρήκε μια καλή δουλειά και χαιρόμουνα να τον βλέπω. Ήταν και πάλι όπως και πριν. Πολύ δημοφιλής και οι κοπέλες ερχόντουσαν τρεις τρεις στο σπίτι για να του κάνουν παρέα. Πήγαιναν όλα καλά λοιπόν και εγώ χαιρόμουνα γι' αυτόν.
Όμως το τελευταίο καιρό είχα έναν κόμπο στο στομάχι. Κάτι με στεναχωρούσε αλλά δεν ήξερα τι ήταν αυτό. Ο Κωνσταντίνος συνέχιζε να είναι όλο ζωή αλλά εγώ είχα ένα κακό προαίσθημα και ήλπιζα να μην βγει αληθινό.
Ήμουνα στο δωμάτιο του και συγύριζα όταν ακούστηκε το τηλέφωνο. Το σήκωσα και αυτό που άκουσα με σώριασε στο πάτωμα. Ο Κωνσταντίνος είχε βρεθεί σε ένα μικρό δρόμο κοντά στο σπίτι μας νεκρός με μια σύριγγα στο χέρι.
Δεν μπορούσα να πω τίποτα. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως το ΔΙΚΟ μου το παιδί δεν βρισκόταν στη ζωή. Πως είχε ξαναγυρίσει στα ναρκωτικά τα οποία του την είχαν φυλαγμένη και του την έφεραν. Το παιδί που τόσο είχα αγαπήσει και του είχα αφιερώσει ολόκληρη την ζωή μου δεν υπήρχε πια. Το παιδί που μου είχε δώσει τόση χαρά όταν είχα μάθει πως ήμουνα έγκυος. Το παιδί που ΑΓΑΠΟΥΣΑ τόσο πολύ.
Με πιάσανε τα κλάματα και ξαπλωμένη όπως ήμουν στο πάτωμα ρωτούσα τον Θεό γιατί έπρεπε να πάρει το ΔΙΚΟ μου το παιδί. Αυτό το παιδί που ήταν τα πάντα για μένα. Που ήταν ολόκληρη η ζωή μου. Πως τώρα εγώ να ζήσω χωρίς αυτό το παιδί; Πως θα μπορούσα να υπάρξω χωρίς τα μικρά του χεράκια να με ακουμπάνε και να λένε ΜΑΜΑ; Να χαίρετε να με βλέπει ευτυχισμένη και να μου το λέει συνέχεια;
Δεν μπόρεσα ποτέ να ξεπεράσω το τόσο άδικο θάνατο του γλυκού μου αγοριού. Από εκείνη την ημέρα έπαψα και εγώ να ζω. Έπαψα να τρώω, να πίνω, να ξεκουράζομαι και το μόνο που έκανα ήταν να πηγαίνω στο νεκροταφείο και να του κρατάω συντροφιά. Να του μιλάω ώρες και πολλές ήταν οι φορές που άκουγα την φωνούλα του να μου λέει ΜΑΜΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ.
 

Όποιος θέλει να διαβάσει την αρχή του διηγήματος πατήστε εδώ
Την συνέχεια εδώ και εδώ.
Παρακάτω εδώ


Αυτά για σήμερα ...

Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Συνεχίζοντας ...

Γεια σας ...
Με μια βαρκούλα ταξιδεύω σε μια όμορφη μέρα 
που πέρασε και στη νύχτα έδωσε τη σειρά της ...


Συνεχίζοντας ...

Το διήγημα μου
Γιατί ΘΕΕ μου; Γιατί σε ΜΕΝΑ;
σας αρεσε πολύ 
γι' αυτό και σήμερα σας βάζω την συνέχεια.
 
Παίρνοντας το απολυτήριο στρατού δεν θέλησε να βρει αμέσως δουλειά. Ήθελε να ξεκουρασεί λίγο και θα έψαχνε. Δε μου φάνηκε και πολύ περίεργο αυτό γι’ αυτό και δε του έφερα αντίρρηση. Όμως είχε μια παράξενη συμπεριφορά και αυτό δε μου άρεσε καθόλου.
Δεν έβγαινε πολύ συχνά έξω. Όλοι του οι φίλοι είχαν εξαφανιστεί.  Κανένας δεν ερχόταν στο σπίτι. Ο Κωνσταντίνος ζητούσε συνέχεια λεφτά και πολλές ήταν οι φορές που έλειπε αρκετές ώρες απ΄ το σπίτι. Άλλες φορές κλεινόταν στο δωμάτιο του και καθόταν εκεί με τις ώρες δίχως να πεινάει ή να διψάει.
Μια μέρα που μπήκα εκεί μέσα τα έχασα από την ακαταστασία. Υπήρχαν παντού ρούχα, ποτά και τσιγάρα. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και σκέφτηκα να συγυρίσω λίγο. Άνοιξα τα παράθυρα για να μπει καθαρός αέρας και διάλεγα τα ρούχα ποια ήταν για την ντουλάπα και ποια για τα άπλυτα.
Πιάνοντας ένα πουκάμισο παρατήρησα πως είχε κάτι στην τσέπη του. Την άνοιξα και αυτό που αντίκρισα δε το πίστευα. Ήταν ένα φακελάκι από κάτι άγνωστο σε μένα. Το άνοιξα και το πρώτο που σκέφτηκα να κάνω ήταν να το μυρίσω. Δεν ήταν ζάχαρη και κατέληξα στο συμπέρασμα πως ήταν ηρωίνη.
Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου και δεν ήξερα τι να κάνω. Τον είχα μεγαλώσει μόνη μου λόγω που ο πατέρας του δεν θέλησε ποτέ να τον δει. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα είχα βρει σκούρα και χρειαζόμουν κάποιον να μιλήσω.
Δεν ήξερα σε ποιον να απευθυνθώ μέχρι που θυμήθηκα μια κοπέλα από το πανεπιστήμιο που σπούδαζε ιατρική. Την πήρα τηλέφωνο και αφού με θυμήθηκε της εξήγησα το θέμα. Με συμβούλεψε να βρεθούμε και μετά από λίγη ώρα ήμουνα στο ιατρείο της.
Της εξήγησα πως είχε όλη η κατάσταση και της τόνισα πως τον Κωνσταντίνο τον αγαπούσα υπερβολικά πολύ και δεν θέλω με τίποτα να τον χάσω. Είναι το μοναδικό πλάσμα που αγαπώ τόσο πολύ και θέλω να πολεμήσω μαζί του.
Με άκουσε με προσοχή και με συμβούλεψε να μιλήσω στον Κωνσταντίνο αρχικά για να δούμε τις αντιδράσεις του. Αν το παραδεχτεί μπορούσε να τον αναλάβει και να τον συμβουλέψει να πάει σε ένα κέντρο όπου θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να γλιτώσει από αυτό τον εφιάλτη.
  
Όποιος θέλει να διαβάσει την αρχή του διηγήματος πατήστε εδώ
Την συνέχεια εδώ και εδώ.


Αυτά για σήμερα ...

Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...