Γεια σας ...
Ο Δεκέμβριος ήρθε και οι βόλτες στην θάλασσα συνεχίζονται.
Συνεχιζω σήμερα το παραμύθι μου Ένα παιδί για σας.
Όποιος θέλει να διαβάσει τα προηγούμενα
ας πατήσει παρακάτω
Αρχή
Συνέχεια 1
Καθώς συζητούσαν, πείνασαν και πήγαν στο
κυλικείο και παράγγειλαν από ένα σάντουιτς. Καθώς το έτρωγαν δε μιλούσαν παρά
μόνο πόσο ωραία θα περνούσαν στη Μήλο. Αφού φάγανε κατευθυνθήκαν στο δωμάτιο.
Στο ασανσέρ είδαν ένα κοριτσάκι γύρω στα τέσσερα που τους ζήτησε να της δώσουν
χρήματα για να φάει κάτι. Η Μαρίζα χωρίς να χάσει ευκαιρία κατέβηκε μαζί της
και πήγαν στο εστιατόριο και της παράγγειλε για να φάει. Κοιτάζοντας είδε
πως είχε ένα πολύ όμορφο προσωπάκι. Ήταν ένα όμορφο κοριτσάκι αλλά πολύ φτωχικά
ντυμένο. Είχε καστανά μάτια και μαλλιά και φορούσε ένα μπλε φόρεμα αλλά είχε
τόσες πολλές τρύπες που δεν ήξερε ποιος μπορούσε να της το είχε σχίσει.
-
Πως σε λένε κοριτσάκι;
-
Εμένα κυρία με λένε Μαρία.
-
Μαρία πόσο χρονών είσαι;
-
Είμαι 6 χρονών.
-
Οι γονείς σου που είναι;
-
Δεν έχω γονείς. Πέθαναν σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Εγώ ζω μόνη μου και
πηγαίνω στα διάφορα ξενοδοχεία και ζητιανεύω το φαγητό μου.
-
Δεν υπάρχει κάποιος συγγενής που να μπορεί να σε πάρει μαζί του;
-
Όχι δεν υπάρχει κανένας. Είμαι μόνη μου. Οι γονείς μου δεν είχαν συγγενείς.
Είχαν πεθάνει όλοι πριν χρόνια.
-
Κρίμα Μαρία. Έφαγες τώρα; Θέλεις κάτι άλλο;
-
Όχι σας ευχαριστώ. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
Η Μαρίζα και ο Άγγελος γύρισαν στο
δωμάτιο τους αλλά ήθελαν να πουν ο ένας στον άλλον κάτι. Όμως δεν μπορούσαν
γιατί δεν ήξεραν πως θα το πάρουν. Το σκέφτηκαν από εδώ. Το σκέφτηκαν από εκεί
και το αποφάσισαν.
-
Μαρίζα θέλεις όσο βρισκόμαστε εδώ όπου πηγαίνουμε να παίρνουμε μαζί την
Μαρία;
-
Το ίδιο ήθελα να σου προτείνω και εγώ. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή αυτό
το παιδάκι. Πάμε να το βρούμε και να της το προτείνουμε
Ο Άγγελος και η Μαρία έτρεξαν κάτω και βρήκαν την Μαρία στην είσοδο του ξενοδοχείο
να ζητιανεύει. Της είπαν αν ήθελε να πάει μαζί τους όσο βρισκόντουσαν στην Μήλο
και δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι γύρισαν μαζί της στο δωμάτιο αι αφού
ντύθηκαν πήγαν στα μαγαζιά για να της ψωνίσουν ρούχα και παπούτσια.
Στα μαγαζιά φαινόταν πως δεν είχε ξαναπάει γιατί συνεχώς κοιτούσε από εδώ και
από εκεί. Καθώς δοκίμαζε ρούχα η Μαρίζα την βοηθούσε και αγόρασαν τα πιο όμορφα
ρούχα. Στα παπούτσια λίγο δυσκολευτήκαν γιατί δεν ήξερε τι νούμερο φορούσε και
δοκίμασε όλα τα νούμερα μέχρι να βρει ποιο της έκανε. Αγόρασαν παπούτσια και
μετά πήγαν για παγωτό και να κάνει κούνια η Μαρία. Γελούσε η Μαρία, γελούσαν
και ο Άγγελος με την Μαρίζα. Εκείνη φαινόταν τόσο χαρούμενη που είχε
ξεχάσει τις εξετάσεις που είχε κάνει στην Αθήνα. Διασκέδαζε, γελούσε και ο
Άγγελος χαιρόταν να την βλέπει έτσι.
Με την Μαρία επισκεφτήκανε όλες τις παιδικές χαρές της Μήλου. Πήγαν για φαγητό
μαζί, για καφέ, για παγωτό και είχαν ζητήσει να βάλουν και στο δωμάτιο τους ένα
κρεβατάκι για να κοιμάται και μαζί τους. Είχαν αρχίσει να δένονται με αυτό το
παιδί και δεν ήθελαν να περάσουν οι 15 μέρες που θα έμεναν στην Μήλο. Δυστυχώς
όμως πέρασαν. Το προτελευταίο βράδυ θέλησαν να κάνουν ένα πάρτυ αποχαιρετισμού
στην Μαρία. Το κοριτσάκι που τόσες μέρες ήταν χαρούμενο τώρα ήταν λυπημένο.
-
Μαρία τι έχεις; Δεν σου αρέσει το πάρτυ;
-
Όχι μου αρέσει πολύ Μαρίζα αλλά στεναχωριέμαι που θα φύγετε. Πέρασα τόσο
ωραία μαζί σας. Με είχατε σαν παιδί σας και μου δώσατε πολύ αγάπη που δεν είχα
πριν. Εγώ τώρα τι θα γίνω; Θα ξαναγυρίσω στη ζητιανιά;
-
Μαρία και εμείς στεναχωριόμαστε αλλά δε μπορεί να γίνει αλλιώς. Εμείς
πρέπει να φύγουμε. Οι δουλειές μας είναι στην Αθήνα. Εσύ μπορείς να φύγεις από
την Μήλο; είπε ο Άγγελος.
-
Δεν ξέρω αν μπορώ αλλά μπορείτε να το ψάξετε. Εγώ θέλω να μείνω μαζί σας.
-
Εντάξει Μαρία θα το ψάξουμε.
Όποιος θέλει να πάρει μέρος στην μυστική ανταλλαγή χειροποίητου στολιδιού
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.
Φιλάκια ...
