Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Στο νησάκι του Παρασκευά ...

Γεια σας ...
Οι τράπεζες κλείσανε και δε ξέρουμε πότε θ' ανοίξουν
αλλά με αισιοδοξία ξέρω πως όλα θα πάνε καλά
γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Εγώ συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.


Σήμερα θα σας ξεναγήσω σε ένα μέρος που λατρεύω
να πηγαίνω και να το κοιτάω.
Είναι η Νησίδα Κουμουνδούρου στον Πειραιά.




Η Νησίδα Κουμουνδούρου ή παλαιότερα λεγόμενη Σταλίδα ή "νησάκι του Παρασκευά" είναι μια μικρή νησίδα, η πλησιέστερη στο Πειραιά. Βρίσκεται μεταξύ των πειραϊκών λιμένων του Μικρολίμανου (πρώην Τουρκολίμανου) και της Ζέας (πρώην Πασαλιμάνι) μόλις 30 περίπου μέτρα από τις νότιες ακτές του πρώτου, και ακριβώς απέναντι (νότια) του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος (πρώην ΒΝΟΕ) και του πύργου του Κουμουνδούρου, εξ ού και το όνομα της νησίδας.


Το 1925 η ειδική επιτροπή που συστάθηκε τότε για την διόρθωση τοπωνυμιών και σημείων του Πειραιά ονομάτισε επίσημα τη νησίδα ως Νησίδα Μουνιχίας, σε πολλούς όμως χάρτες έφερε μέχρι τότε την ακατανόητη ονομασία "Σταλίδα". Η νέα όμως ονομασία δεν κατάφερε να καθιερωθεί έναντι της αυθαίρετης ονομασίας "Νησίδα Κουμουνδούρου" που και τελικά είναι περισσότερο γνωστή σήμερα. Στη δεκαετίες του "50 και του "60 στην έναντι της νησίδας παραλία υπήρχε μια μικρή ταβέρνα με το όνομα Παρασκευάς, με το όνομα του οποίου λεγόταν τότε τόσο η παραλία όσο και η νησίδα.



Η νησίδα του Κουμουνδούρου στη αρχαία Ελλάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα κατά την αντίσταση του στρατηγού, του Βασιλέως του Πόντου Μιθριδάτη, Αρχέλαου κατά του Σύλλα (86 π.Χ.). Ο Αρχέλαος που ήταν ο τελευταίος υπερασπιστής του Πειραιά εναντίον των Ρωμαίων αγωνίσθηκε γενναία χρησιμοποιώντας τη Σταλίδα ως κύρια βάση του. Τελικά όμως ηττήθηκε και κατέφυγε στη Βοιωτία ενώ ο Πειραιάς και η Αθήνα κυριεύθηκαν από τους Ρωμαίους.

 Όποιος δε το έχει επισκεφτεί το συστήνω ανεπιφύλακτα 
για τις όμορφες στιγμές που θα περάσει εκεί.

 Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις
 
 Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή: http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html
Ιστολόγια που συμμετέχουν:    
  http://ekfrastite.blogspot.gr/ 
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
 
 
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ... 

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού ...

Γεια σας ...
Το καλοκαίρι είναι εδώ με την ζέστη μερικές μέρες
να μην αντέχεται.
Οι βόλτες στην θάλασσα συνεχίζονται.

 
 Πριν μερικές μέρες διαβάσαμε με την Μαρκέλλα
ένα πολύ όμορφο ποιήμα του
Γιάννης Ρίτσου με τίτλο
 «Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού»
από  τις εκδόσεις Κέδρος.


“Η αλυσιδίτσα στο λαιμό σου,
τ’ αστράκι της αυγής στα φύλλα,
σκοινιά, καράβια και φανάρια,
γλάροι, καθρέφτες και καρποί-
τα κατάρτια μπουμπουκιάσανε.

Όμορφη, Θε μου, που ‘ναι η πλάση,
μύρια ποτήρια του νερού
φρεσκοπλυμένα, σκουπισμένα
στο περιγιάλι αστράφτουνε.

 Απ’ όλα πίνω το γαλάζιο,
κι ακόμη, γιε μου, να μεθύσω.”

“Στα μεγάλα κόσκινα του καλοκαιριού,
κοκκινίζεις του ήλιου το κριθάρι,
το φλουρί, το κεχριμπάρι
παίζει στο λαιμό σου,
παίζει στα δυο σου χέρια
και στο κούτελό σου.

Κι όλο κοσκινίζεις
και ψωμί δε φτιάχνεις.
Πώς χορταίνει κι αυγαταίνεις;
Πώς χορταίνουνε τα δέντρα σου
και τα πρόβατά σου;

Κι ο γιαλός, ο αστραφτερός
σα γαλάζιος σκύλος
κάθεται στα πισινά του
και σαλεύει την ουρά του,
και του ρίχνεις μια ματιά
στα πεταχτά
και χορταίνει, – πώς χορταίνει
τέτοιος σκύλος;

Μες στον κάμπο η κόκκινη εκκλησιά
και στη ράχη ο άσπρος μύλος.

Και προτού το δείλι γείρει
έφτιαξες τον ήλιο όλο μελοπίτες
και κουλούρες του χορού
για τους κυνηγούς και τ’ άτια του νερού
για της Άγιας Πελαγίας το πανηγύρι.”


Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...


Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Ταξιδεψέ με ...

Γεια σας ...
Ο καιρός συνεχίζει να είναι ιδανικός για θάλασσα.

Ένα τελευταίο ποιήμα που έγραψα
είναι το "Ταξιδεψέ με"
και θέλησα να το οπτικοποιήσω.


Ταξιδέψε με …

Ταξιδέψε με και σήμερα
Ακόμα μια νύχτα στην αγκαλιά σου
Στα χείλη σου νιώσε το φιλί μου
Και μην πιστέψεις ότι ακούς.

Υπάρχω μόνο για σένα
Ζω για την αγκαλιά σου
Λαχταράω τα φιλιά σου
Και νιώθω την αγάπη μέσα από σένα.

Και αν αγάπη μου
Δε μπορείς άλλο μακριά μου
Μην ξεχνάς κάποτε θα σμίξουμε
Και ο ερωτά μας θ’ ανθίσει.


Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ  για τα όμορφα σχολιά σας.

 Φιλάκια ...

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Χρόνια πολλά μπαμπά ...

Γεια σας...
Ξημερώνει η γιορτή του πατέρα
και αφού ευχηθώ σε όλους τους μπαμπάδες
χρόνια πολλά
και περισσότερο στον δικό μου τον μπαμπά
θα κάνω μια βόλτα στην θάλασσα.


Για την γιορτή του πατέρα αφιερώνω 
στον μπαμπά μου ένα όμορφο τραγούδι
που ξέρω πόσο πολύ το αγαπάει.


Στίχοι: Γιώργος Μητσάκης
Μουσική: Γιώργος Μητσάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος

Άλλες ερμηνείες:
Γιώργος Βεντουζάς


Η θάλασσα του Πειραιά
από όλες είναι πιο γλυκιά,
απ' του Τζελέπη την ακτή ως του Καραϊσκάκη
τα βράδια βόλτες έκανα σαν ήμουνα ναυτάκι.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.

Παιδί κι εγώ του Πειραιά στη θάλασσα και στη στεριά,
γεννήθηκα μεγάλωσα κοντά στην Τερψιθέα
και σπούδασα μηχανικός εδώ στον Προμηθέα.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου,
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ...

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Στο νησί του Οδυσσέα ...

Γεια σας ...
Με ένα μαγικό ήλιο ξύπνησα σήμερα
και η βόλτα στην θάλασσα μονόδρομος.


Θα ΄θελα να θυμηθώ όμορφες στιγμές σήμερα
και να σας ταξιδέψω σε ένα πανέμορφο νησί
που όσοι δε το έχετε επισκεφτεί αξίζει να το κάνετε.

Αυτό είναι η Ιθάκη του πολυμήχανου Οδυσσέα.


Η Ιθάκη είναι το δεύτερο μικρότερο κατοικημένο νησί των Επτανήσων. Η έκτασή του είναι 29τμ. και αποτελείται από 2 χερσονήσους που είναι σχεδόν ίσες στο μέγεθος και ενώνονται από τον κόλπο Αετός. Το νησί είναι μακρύ και στενό και βρίσκεται  2 ναυτικά μίλια δυτικά της Κεφαλλονιάς.  


 Δεδομένου ότι το νησί δεν έχει αεροδρόμιο, οι περισσότεροι επισκέπτες φθάνουν στην Ιθάκη με πλοίο από την Κεφαλλονιά. Το  ψηλότερο βουνό της Ιθάκης  είναι  ο Νήριτος  (800μ.). Το Βαθύ είναι η πόλη της Ιθάκης από τα ενετικά  χρόνια και είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια παγκοσμίως.


 Η Ιθάκη θεωρείται ότι έχει ονομαστεί από το γιο ενός Κεφαλλονίτη βασιλιά, τον Ιθάκη, ο οποίος εγκαταστάθηκε εδώ και μαζί με τον αδελφό του έχτισε μια πηγή που παρείχε νερό σε ολόκληρο το νησί. Είναι γνωστό ότι στα Μυκηναϊκά χρόνια η Ιθάκη ήταν το κέντρο της Κεφαλλονιάς. Έχουν βρεθεί στην Ιθάκη αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται από 4000 - 3000 π.Χ.


 Η Ιθάκη είναι γνωστή ως η πατρίδα του Οδυσσέα. Αν και δεν υπάρχει καμία τεκμηριωμένη αρχαιολογική ανακάλυψη για να υποστηρίξει όσα έγραψε ο Όμηρος για την γέννηση του Οδυσσέα στο νησί, γράφει: «δεν υπάρχουν ίχνη, ούτε  λιβάδια. Αυτό είναι ένα πετρώδες αυστηρό νησί, αταίριαστο για τα άλογα, αλλά όχι τόσο δυστυχές, παρά το μικρό του μέγεθος». 


Ο Οδυσσέας μετά από τους τρωικούς πολέμους υπόμεινε δοκιμασίες 10 ετών για να φτάσει πίσω στο σπίτι του στην Ιθάκη και τη σύζυγό του Πηνελόπη. Λόγω αυτού πολλοί θεωρούν ότι η Ιθάκη συμβολίζει το ταξίδι και το πεπρωμένο της ζωής. Σε ένα ποίημα του ο Καβάφης  γράφει «Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».


Η Ιθάκη, όπως και τα περισσότερα Επτάνησα, έχει περάσει στο παρελθόν σε ξένη κατοχή. Έχει κατακτηθεί από Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Νορμανδούς, Φράγκους, Τούρκος, Βενετούς, Γάλλους και Βρετανούς έως ότου κέρδισε την ανεξαρτησία του το 1864 για να ενωθεί με την υπόλοιπη Ελλάδα, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ιόνιου. 


 Ο καταστρεπτικός σεισμός το 1953 ισοπέδωσε ένα μεγάλο μέρος του νησιού. Επομένως πολλά από τα κτήρια δεν είναι άνω των 50 ετών και τα νέα κτήρια έχουν χτιστεί με αντισεισμικό τρόπο. Η ενετική επιρροή είναι έντονη με το καλύτερο παράδειγμα της την πόλη του νησιού, το Βαθύ


Το άγαλμα του Οδυσσέα κοσμεί το λιμάνι της Ιθάκης. Το έργο είναι διπλής όψεως: από τη μια ο Οδυσσέας ρωμαλέος και αγέρωχος ατενίζει την θάλασσα και ό, τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Στην πίσω όψη, ένας γερασμένος και κουρασμένος Οδυσσέας, τραβάει κουπί με μεγάλη ένταση, στο δύσκολο δρόμο της επιστροφής στην Ιθάκη.


 
Το δισυπόστατο άγαλμα του Οδυσσέα βρίσκεται στο κέντρο του λιμανιού της Ιθάκης, στο μικρό μόλο κοντά στην πλατεία στο Βαθύ. Είναι έργο της γλύπτριας Κορίνας Κασσιανού, που κατάγεται από την Ιθάκη και το ανέλαβε μετά από υποβολή των σχεδίων στο Δήμο Ιθάκης. Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν τον Αύγουστο του 2011.


 Η σύνθεση αποδίδει τον ομηρικό ήρωα σε μέγιστο βαθμό και εντυπωσιάζει τους επισκέπτες που σπεύδουν να φωτογραφηθούν. Το άγαλμα του Οδυσσέα δεν αφήνει κανέναν απαρατήρητο. Το πρόσωπο και το σώμα του πολυμήχανου βασιλιά της Ιθάκης αποδίδουν σημαντικά στοιχεία του χαρακτήρα του: σκληρός, αγέρωχος, αδυσώπητος κι επίμονος. Ένας βασιλιάς που κυριαρχεί το τοπίο, το άγαλμα του Οδυσσέα από τότε που τοποθετήθηκε εδώ έδωσε νέα εικόνα στην Ιθάκη.


 Η Ιθάκη προσφέρετε για περπάτημα με ένα μυθικό τοπίο. Με τις γραφικές πόλεις όπως το Κιόνι και τις Φρίκες, η Ιθάκη είναι ένα υπέροχο νησί για να εξερευνήσετε. Το  νησί είναι ήρεμο και τέλειο για χαλαρωτικές διακοπές.




 Έχει πολύ καθαρές θάλασσες και είναι ότι καλύτερο για να κολυμπήσετε με αναπνευστήρα, αφού υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη και χρώματα ψαριών για να δείτε.


 Το νησί έχει προσελκύσει πολλές διασημότητες όπως τον πρίγκιπα της Ουαλίας, την πριγκίπισσα Νταιάνα και την πριγκίπισσα της Ουαλίας, όπου πέρασε μέρος του μήνα του μέλιτός εδώ. Μετά από μια επίσκεψη θα δείτε γιατί ο Οδυσσέας αγωνίστηκε 10 χρόνια να φτάσει πίσω στο σπίτι του, σε αυτό το υπέροχο νησί.


 Το Βαθύ, η πρωτεύουσα της Ιθάκης, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού του νησιού. 




Το χωριό Σταυρός είναι το δεύτερο σε πληθυσμό. Άλλα χωριά είναι η Εξωγή, η Ανωγή, το Κιόνι και οι Φρίκες, που έχουν λίγους κατοίκους κι έχουν διατηρήσει έντονα την αυθεντικότητα και την παρθένα ομορφιά τους. 




Η πρωτεύουσα έχει αναχθεί σε παραδοσιακό και διατηρητέο οικισμό από την ελληνική νομοθεσία το 1998.


 Το νησί της Ιθάκης, ανάμεσα τις πολλές ομορφιές του, διαθέτει υπέροχες παραλίες με μικρά λευκά βότσαλα ή λεπτή, ανοιχτόχρωμη άμμο.




Τα πυκνοφυτεμένα δέντρα που φτάνουν μέχρι τα κρυστάλλινα, σμαραγδένια νερά του Ιονίου, που στραφταλίζουν κάτω από τον μεσογειακό ήλιο. Το τοπίο στο σύνολό του δεν απέχει καθόλου από έναν επίγειο παράδεισο.


 Όποιος δε το έχει επισκεφτεί το συστήνω ανεπιφύλακτα 
για τις όμορφες στιγμές που θα περάσει εκεί.

 Η ανάρτηση είναι για την στήλη Kαλοκαιρινές Αποδράσεις
 
 Μπορείτε εδώ να βρείτε πληροφορίες και να δηλώσετε συμμετοχή: http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_12.html


Ιστολόγια που συμμετέχουν:    

  http://ekfrastite.blogspot.gr/ 
 http://delfinaki-sunset.blogspot.gr/
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
Φιλάκια ... 

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Στην αγκαλιά του ήλιου ...

Γεια σας ...
Τα Σχολεία τελείωσαν και εγώ 
κάνω τις βόλτες στην θάλασσα με παρέα.


Διαβάζω αρκετά βιβλία τελευταία.
Το τελευταίο που διάβασα ήταν
"Στην αγκαλιά του ήλιου" της
Ρένα Ρωσση-Ζαιρη
από τις εκδόσεις Ψυχογιός.


Λίγα λόγια για το βιβλίο ακολουθούν:

Άκουσα σειρήνες να ουρλιάζουν. Το φώτα τους με τύφλωσαν. Περιπολικά σταμάτησαν απότομα κοντά μου. Τα φρένα τους στρίγκλισαν. Προσπάθησα να βρω μια διέξοδο, να ξεφύγω. Άρχισα να τρέχω. Προς το πουθενά, προς το σκοτάδι. Έστριψα σε ένα στενό, δίπλα στο ξενοδοχείο. Και συνέχισα να τρέχω. Όταν πίστεψα πως τα είχα καταφέρει, όταν σταμάτησα να πάρω μια ανάσα, κάποιος με άρπαξε άγρια από το μπράτσο. «Αστυνομία! Ψηλά τα χέρια! Συλλαμβάνεσαι!» μου φώναξε. Γύρισα προς το μέρος του αλαφιασμένη. Ήταν ο Νικόλας! Ο άντρας που αγαπούσα. Ο άντρας που μου είχε ζητήσει να γίνω γυναίκα του. Κρατούσε στο χέρι του ένα πιστόλι. Και με σημάδευε. 

Η Βαλέρια είναι κλέφτρα. Ένας θηλυκός Ρομπέν των Δασών. Ο Νικόλας είναι αστυνομικός. Ανάμεσά τους φουντώνει ένας έρωτας φωτιά∙ σε ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που χορεύει πεντοζάλι, ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία, στο παρόν και το παρελθόν∙ στον έρωτα μιας Κρητικοπούλας κι ενός Γερμανού, στα χρόνια του πολέμου. Και ταξιδεύει με το Οριάν Εξπρές της καρδιάς μας στην αγκαλιά του ήλιου. Γιατί τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές. Και γιατί αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων… 


Όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Για τον μπαμπακούλη μου ...

Γεια σας ...
Η μέρα δε ξεκινάει όμορφα μια που μια θεία μου
ταξίδεψε στους αγγέλους.
Την βόλτα όμως στην θάλασσα δε την άφησα.


Σήμερα γιορτάζει ο μπαμπακούλης μου 
και θέλω να του ευχηθώ από εδώ
Χρόνια Πολλά 
και να χαίρεται τα παιδιά του και τα εγγόνια του.

Εγώ σας κερνάω για να μου ευχηθείτε.









Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Χαρά να δείξει ...

Γεια σας ...
Μια καινούρια εβδομάδα ξεκινάει 
και εγώ θέλω να σας ευχηθώ καλή εβδομάδα
από την αγαπημένη μου θάλασσα.


Είμαι καλύτερα από τον ιό που με είχε ταλαιπωρήσει.
Έτσι γράφω μετα μανίας ποιήματα
και τα φτιάχνω με φωτος.


Αυτό είναι ένα από τα τελευταία που έχω γράψει
που μου αρέσει πολύ.

Χαρά να δείξει …

Λόγια ξαναειπωμένα δε θέλω ν’ ακούσω
μια αγάπη έφυγε μακριά μου
με τα μάτια κλαμένα θα την υποδεχτώ
και ένα φιλί θα της δώσω.

Αγάπη πολύ θα της δώσω
πόνο να μη αισθανθεί ξανά
τη καρδιά της ευτυχισμένη να νιώσει
με πολλά φιλιά.

Την ευτυχία να δω στα μάτια της
Να την δω να χαμογελάει
Τον πόνο να διώξει μακριά
Χαρά να δείξει.


Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Στο γέλιο της καταιγίδας ...

Καλημέρα σας ...
Με ένα πανέμορφο πυρετό ξύπνησα σήμερα
σε συνέχεια του χθεσινού
αλλά η βόλτα στην θάλασσα καλή συνήθεια.


Τις ημέρες που περάσαν διάβασα ένα βιβλίο
που δε με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες
αλλά όσο διάβαζα τόσο πιο πολύ μου άρεσε.


Αυτό ήταν "Στο γέλιο της καταιγίδας" της Χριστίνας Αυγερινού
από τις εκδόσεις Άνεμος.


Περισσότερα για το βιβλίο ακολουθούν:

«Δυο σχήματα μονάχα πλάστηκαν, δειλά, αβέβαια απ' τα δάχτυλά μου. Έμοιαζαν γράμματα κυρτά, λέξη μισή... Παραδομένη ήμουνα στη θύμηση εκείνου του άντρα».
Νύχτα, χειμώνας. Τα βήματα νωχελικά την οδηγούν στα σοκάκια της Πλάκας, τυχαία, σε μια υπόγεια γκαλερί. Μπρος σ' ένα έργο, τάχα γελαστό, στέκει ο άντρας, αγέρωχος, γοητευτικός, ο αιώνια ουτοπικός Αγαπημένος. Η Αλίκη είναι μόλις δεκάξι, δίχως ιδέα τι είναι ζωή. Μια παράσταση είναι, της εμπιστεύεται ύστερα η Μυρτώ της. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το αμάραντο εκείνο κορίτσι, το άλλοτε τρυφερό κι ονειροπόλο, είναι πανέτοιμο ν' αστράψει στη σκηνή του. Η πρώτη της έκθεση, με χρίσμα χαρακτικής, σφραγίζει το ταλέντο της, δίνει με πείσμα πνοή στο κάποτε παιδικό, αμάρτυρο όνειρό της. Όλα με τέχνη πια ακολουθούν τη δική τους πορεία, σίγουρα, ατάραχα, σχεδόν προγραμμένα. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο απρόσμενος ερχομός ενός προσώπου απ' την αντίπερα ακτή του Ατλαντικού φέρει μαζί του όλα τα κοιμισμένα, σ' ένα νανούρισμα λήθης, παρελθόντα; Πυρρόξανθα σιντριβάνια, ένα cafe στα Εξάρχεια, μια σύγχρονη «Πηνελόπη» των καιρών κι ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι, κρυφά χαρισμένες απ' τη γιαγιά σοκολάτες και μια αποθηκούλα-καταφύγιο στην Κυψέλη, μια αλησμόνητη υπόσχεση κι ένα γράμμα σε μαύρο κουτί, μια πλάκα του τέλους σε καταιγίδα Δεκέμβρη προβάλλουν ξανά στοιχειά μες στα μάτια της. Θα καταφέρει ο χρόνος να εξημερώσει τις θύμησες, ή είναι προτιμότερο, τελικά, κάποιες μνήμες να μένουν για πάντα θαμμένες;
 
Ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει 
και σε όποιον δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.
 
 
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
 
Φιλάκια ...

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Ζέστη γι' αυτό Καλό μήνα ...

Γεια σας ...
Καλό μήνα εύχομαι σε όλους σας.
Το Καλοκαίρι είναι εδώ και εγώ
βρίσκομαι στο όμορφο νησί της Λευκάδας
για ξεκούραση και μπάνια.


Για να υποδεχτώ τον νέο μήνα
και ειδικά το καλοκαίρι
σας αφιερώνω το αγαπημένο τραγούδι της κόρης μου.


Ραντεβού στην παραλία λοιπόν με όμορφη παρέα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...